Filmaster

źrodło
Recenzje 509
Czas kruka
Ambitna próba połączenia dramatu o żałobie z poetyckim, surrealistycznym kinem metaforycznym, ale produkcja nie zawsze potrafi udźwignąć ciężar własnych aspiracji. przeczytaj recenzję
Asia Nowak
5
Rocznica
To tylko i aż wartościowe kino i solidna przestroga, którą we współczesnym świecie łatwo zignorować. Trochę duma, że stoi za nim nasz rodak. przeczytaj recenzję
Kasia Wolanin
6
Uciekinier
Choć budżet wydaje się duży, efekt końcowy sprawia wrażenie taniego. Sceny akcji są ciemne, przeładowane efektami specjalnymi i zmontowane tak agresywnie, że trudno się w nich odnaleźć. Muzyka jest równie subtelna, co młot pneumatyczny. przeczytaj recenzję
3
Przekraczając wymiary
To rzadka okazja, żeby w jednej produkcji zobaczyć lustrzane wymiary, statki kosmiczne w kształcie części ciała, gore niczym z kina gangsterskiego i ciała niebieskie zlewające się w kolorową mozaikę. przeczytaj recenzję
Krzysztof Osica
7
Typhoon Club
To film niezwykle wpływowy wśród aktywnych zawodowo japońskich reżyserów. Z jednej strony jego ostra, ocierająca się o kino grozy twarz stanowi inspirację dla Kiyoshiego Kurosawy, z drugiej psychologiczne podejście i zainteresowanie jednostką można odnaleźć w filmach Ryusuke Hamaguchiego. przeczytaj recenzję
Krzysztof Osica
7
Bugonia
To kąśliwa, zaczepna satyra na całe szurstwo naszego świata. przeczytaj recenzję
Kasia Wolanin
6
Być kochaną
Produkcja zachwyca spokojnym tempem, pięknymi zdjęciami i autentycznymi emocjami, które nie potrzebują wielkich słów, by wybrzmieć w pełni. przeczytaj recenzję
Asia Nowak
7
Franz Kafka
Po seansie Kafka właściwie pozostaje tak samo enigmatyczną, nieprzeniknioną postacią, jaką w sumie jest. Przede wszystkim w filmie poznajemy go z perspektywy jego bliskich, przyjaciół, współpracowników, a każda z tych osób znała w rzeczywistości innego Franza. przeczytaj recenzję
Kasia Wolanin
7
Fréwaka
Reżyserka wykorzystuje elementy horroru, by opowiedzieć o uniwersalnych problemach, tworząc film, który nie tylko przeraża zgodnie z kanonami kina gatunkowego, ale i skłania do refleksji. przeczytaj recenzję
Asia Nowak
6
Nino
Dramatyczny minimalizm i postaciowy centryzm „Nino” pozwalają nie tylko skupić się na bohaterze, ale przede wszystkim zbudować z nim autentyczną więź. przeczytaj recenzję
Kasia Wolanin
7

Proszę czekać…