„Zamach na papieża” pozostaje kinem nostalgicznym, ale też nudnym. Ogromną część filmu zajmują żmudne i pozbawione jakichkolwiek emocji przygotowania do tytułowego zamachu.
przeczytaj recenzję
Francuski film porusza się na emocjonalnych krawędziach, ale ma problem z pełnym angażowaniem widza. Z jednej strony fabuła bywa zbyt fragmentaryczna i przerywana, nim wątek porządnie się rozwinie. Z drugiej – zdecydowanie za dużo patosu i dramatycznej naiwności.
przeczytaj recenzję
Estetyczne zagubienie „Eddington” to jednak nie największy problem filmu. Opowiadając o polaryzacji współczesnego świata/Ameryki, Aster jest niemiłosiernie wręcz bełkotliwy.
przeczytaj recenzję
Eva Victor, nieco ponad 30-letnia filmowczyni, zrobiła naprawdę wiele, by nie powielać najpopularniejszych, Sundance'owych klisz, a jednocześnie pozostać w zgodzie z tradycjami amerykańskiego kina niezależnego.
przeczytaj recenzję
Będąc klasycznym szorstkim kinem społecznym, nie epatuje ponurą patologią, choć przecież o takich jednostkach film opowiada. Jest w nim ciepło, czarująca wrażliwość, przestrzeń na łzy i radość.
przeczytaj recenzję
Reżyser czasem zapomina, że w tym wykreowanym z taką pieczołowitością, ale trochę sztucznym filmowym świecie musi znaleźć się miejsce na coś prawdziwego.
przeczytaj recenzję
Film-doznanie, w którego wirtuozerskich wizualno-audialnych strukturach i magnetyzującym swoim enigmatycznością zaszyto minimalistyczny dramat egzystencjalny o istocie człowieczeństwa.
przeczytaj recenzję
"Sny o miłości" Daga Johana Haugeruda to reakcyjne mieszczańskie kino. Sprawnie zrealizowane, ale nie oferujące żadnego nowego spojrzenia na rzeczywistość.
przeczytaj recenzję
Jest w nim kilka olśniewających momentów, takich jak scena otwierająca film. Brakuje jednak jakiegoś nieoczywistego sposobu, żeby je połączyć.
przeczytaj recenzję
Stara się nie być wyciskaczem łez. Reżyserka wraz z montażystą tonują emocje, podchodząc do swoich bohaterów z empatią, ale nie epatując ich cierpieniem.
przeczytaj recenzję