Maniakalny glina 1988

Naprawdę dobry, stary slasher. Co prawda sceny zgonów nie robią jakiegoś wielkiego wrażenia, ale sam koncept, żeby z zabójcy zrobić de facto tego dobrego gliniarza był świetny. Reakcje zwykłych ludzi po prostu świetne ukazane, aż chciałoby się, żeby film mocniej skupił się na tym aspekcie. No ale to jednak slasher i co innego w nim jest ważne. Na Plus na pewno klimatyczna muzyka oraz Bruce Campbell i Robert Z’Dar.

Ma kilka problemów aktorsko-wiarygodnych, ogląda się głównie dla kilku ostatnich scen. Nie dziwie się, że niemy Cordell szybko otrzymał rangę kultu.

7/10 – Mogą wystąpić spoilery. Horror posiadający większość wad i zalet filmów tego gatunku z tamtych lat. Ci którym przeszkadzają nielogiczności w stylu zombie które jest świetnym kierowcą nie mają tu czego szukać. Fani Evil Dead znajdą tu jak zawsze solidną rolę Bruce’a Campbella oraz epizody Sama Raimi i Dana Hicksa, reszta solidny oldschoolowy film grozy i niesamowitą twarz Roberta Z’Dara która naprawdę wymagała niewiele charakteryzacji (zresztą twarz Maniakalnego Gliny zrobiono dość przeciętnie)