Interia

Dzieciaki śmieją się, płaczą. Kostium historyczny niczego nie zmienia. Chcą być jak Kajtek, jak czarodziej. przeczytaj recenzję

W trakcie seansu przeżywamy skrajne emocje od śmiechu, przez wzruszenie, oburzenie, aż po głębokie egzystencjalne refleksje. przeczytaj recenzję

„Bóg i Wojownicy Lunaparków” trafia do mnie jako opowieść o trudnej i możliwe, że zawsze pękniętej relacji ojca z synem. przeczytaj recenzję

To prosta opowieść o przebaczeniu, potrzebie miłości i sile ducha. Ma inspirować i podnosić na duchu. Tylko tyle. Aż tyle. przeczytaj recenzję

Nie określiłabym go mianem „prowokacyjnego”, a raczej „prekursorskiego” i mam nadzieję, że jak największa grupa osób będzie miała okazję go zobaczyć. przeczytaj recenzję

Swoim zaskakującym debiutem Le Bon daje znać nie tylko o zmyśle inscenizacyjnym i zdolności kierowania młodych aktorów, lecz także ogromnej empatii. przeczytaj recenzję

To thriller bez napięcia, bez intrygi, bez relacji między Budnym i niemal nieobecnym duchownym. Pomysł był ciekawy. Zawiódł scenariusz – a jego nie zrekompensują nawet ciekawe zabiegi realizacyjne. przeczytaj recenzję

Piękne, zespołowe aktorstwo. przeczytaj recenzję

Chociaż przez większość czasu udaje się twórcom utrzymać widza w napięciu, klimat zostanie zupełnie zniszczony w scenach, w którym poznajemy detektywa Toma od strony prywatnej. przeczytaj recenzję

Od tematu do twarzy, do postaci - pierwszej, drugiej, dziesiątej. Przyglądamy się światu, zapominając, że to tylko mikroświat, fragment całości, czasami wyjęty z kontekstu. przeczytaj recenzję