Aktywność

Dla mnie tylko jedna scena w tym filmie jest zagrana na prawdziwych nutach (dość pamiętna z udziałem Neilla). Nie zachwycam się.

"I nie zmienia się nic". Mniej krzykliwy względem poprzednika. Bardziej konkretny, bardziej rozliczający. Równie dobrze, niekoniecznie równie mocno.

Trafia w grozę wojny, a w ogólnym wydźwięku pomaga temu forma filmu. Z dramaturgicznego punktu widzenia jest niestety dużo gorzej.

Nie ucieka od tańszych metod straszenia, ale jeśli ktoś lubi wiktoriański styl i zagadki, to się nie zawiedzie. Śledztwo trzyma się w ryzach całkiem nieźle.

Warstwa dramatyczna jest całkiem dobrze rozwinięta, a gatunkowa atmosfera razem ze stylistyką czasów dodaje klimatu. Więcej tu niestety gatunkowej generyczności

Ta zabawa w kotka i myszkę wychodzi Flanaganowi całkiem dobrze, bo w wielu miejscach zdaje sobie sprawę z niebezpieczeństw scenariusza.

Jest po prostu bez wyrazu. Nie spełnia określonej gatunkowej roli i często zmienia fabularne tropy. Do teraz nie wiem, co tak naprawdę chciał nam powiedzieć.

Bardzo lubię ten serial za bycie naprawdę dobrym dramatem psychologicznym, podczas gdy jest także dobrym horrorem.

Powiedziałbym, że to dość nudny film jak na Vegę. I taki, który jednocześnie zawiera stosunkowo mało jego najgorszych przywar. Część obsady naprawdę nieźle.

Czuć duży rozkrok, w którym stoi ten film. Zarówno jeśli chodzi o humor, jak i o fabułę.