Ciekawostki filmowe

Przez dekady film był niemal nieznany, dopóki nie został odnaleziony i udostępniony przez Brytyjski Instytut Filmowy (BFI) w ramach kolekcji „Jewish Britain on Film”.

Choć akcja filmu osadzona jest częściowo w Kalifornii, zdjęcia realizowano głównie w studiach Warner Brothers Burbank Studios

George Arliss kręcił ten film w ciągu dnia w studiach w New Jersey, aby wieczorami móc występować na scenach teatrów na pobliskim Broadwayu w Nowym Jorku. Było to typowe dla ówczesnych gwiazd łączących karierę filmową z teatralną.

Scenariusz oparto na opowiadaniu Gouverneura Morrisa z 1912 roku.

Za scenariusz odpowiadał Edmund Goulding. Był to początek wielkiej kariery człowieka, który później wyreżyserował takie klasyki jak "Grand Hotel" 1932) czy "Mroczne zwycięstwo" (1939).

Za warstwę wizualną odpowiadał Harry Oliver, jeden z najbardziej innowacyjnych dyrektorów artystycznych wczesnego Hollywood. Słynął on z tworzenia surrealistycznych i ekspresjonistycznych dekoracji, co tłumaczy specyficzny wygląd finałowej sceny z globusem.

Polska wersja dubbingu miała premierę 6 grudnia 2022 roku na platformie Netflix.

Legenda głosi, że podczas kręcenia scen w San Francisco przechodnie, którzy nie wiedzieli o produkcji filmu, próbowali „ratować” Houdiniego zwisającego z budynku, a jeden z policjantów o mało nie aresztował ekipy za zakłócanie porządku publicznego.

Reżyser Irvin Willat i aktor Hobart Bosworth nakręcili ten film zaraz po sukcesie ich poprzedniego wspólnego hitu, Behind the Door (1919), który był znacznie bardziej brutalnym dramatem wojennym

Według doniesień branżowych z tamtego okresu, film miał swoją premierę w październiku 1920 roku w College Theatre w centrum Los Angeles, co było dużym wyróżnieniem dla niezależnej produkcji

Film ten, podobnie jak inne odcinki serii Meet the Stars, służył jako narzędzie promocyjne mające przybliżyć widzom życie hollywoodzkich celebrytów oraz proces kreowania nowych ikon ekranu. Dziś stanowi on cenny materiał archiwalny dokumentujący mechanizmy działania „systemu gwiazd” (star system) Złotej Ery Hollywood.

Taśma filmowa mierzyła 283 metry.

Taśma filmowa mierzyła 429 metrów.

W oryginalnych recenzjach (m.in. w magazynie "Variety") wytykano filmowi, że niektóre sceny są zbyt długie i powtarzalne. Sugerowano, że skrócenie materiału mogłoby poprawić tempo dramaturgiczne. Mimo to Paramount zdecydował się zachować 71-minutowy format, co czyniło go standardową produkcją "drugiego planu" (tzw. programem B) w kinach w 1931 roku.

W 1930 roku studio MGM nakręciło dźwiękowy remake tego filmu zatytułowany Strictly Unconventional.