Film składa się z dwóch nowel. Bohaterem pierwszej jest cwaniak Dzidziuś, który wbrew własnej woli zaczyna uczestniczyć w powstaniu warszawskim. Akcja drugiego opowiadania toczy się w oflagu, skąd próbuje uciec porucznik Żak.
Film składa się z dwóch nowel. Bohaterem pierwszej jest cwaniak Dzidziuś, który wbrew własnej woli zaczyna uczestniczyć w powstaniu warszawskim. Akcja drugiego opowiadania toczy się w oflagu, skąd próbuje uciec porucznik Żak. Perfik
Tytuł filmu nawiązuje do „III Symfonii Es-dur” (op. 55) Ludwiga van Beethovena. Nosi ona przydomek „Eroica”. zobacz więcej
Pierwsza historyjka mniej lotna od drugiej, bo mniej zwykła farsa a bardziej faktyczne przemyślenie z humorem.
8/10 – Nie będę porównywał, która z symfonii bohaterskiej była lepsza, bo to nie ma sensu. Bardzo się od siebie różnią – pierwsza część to lekka, bardzo zabawna historia Dzidziusia (świetny Dziewoński !!), za to druga wprawiła mnie w zadumę i do tego to zakończenie. Najsmutniejsza rzecz jaką ostatnio widziałem…
Ta strona powstała dzięki ludziom takim jak Ty. Każdy zarejestrowany użytkownik ma możliwość uzupełniania informacji
o filmie.
Poniżej przedstawiamy listę autorów dla tego filmu:
Pozostałe
Proszę czekać…
7/10 – Niewiele jest polskich filmów o wojnie, które nie są przeładowane patriotyzmem i patosem. Film Munka jest ciekawie ujętą tragikomedią, z której wiele razy przebija prześmiewczy ton. Nowela o Dzidziusiu Górkiewiczu to taki trochę wojenny Forrest Gump, jak to ktoś określił. Jednak moim zdaniem dużo lepsza jest druga część, która jeszcze bardziej porusza i bawi. Obie z zadziwiającą swobodą rozprawiają się z mitem o bohaterstwie.
Wg mnie "Eroica" się w ogóle nie zestarzała, ani pod względem tematu czy scenariusza, ani pod względem reżyserii, aktorstwa i całej realizacji.
PS Segment "Con Bravura", który nie znalazł się w ostatecznej wersji filmu również trzyma bardzo dobry poziom. Fabularnie jest troszkę słabszy od dwóch oficjalnych części, ale nadrabia świetnymi zimowymi zdjęciami Zakopanego i Tatr. Ze wszystkich trzech cżęści najbardziej podobała mi się "Ostinato – Lugubre" o oficerach w obozie jenieckim.