Tata kontra tata bawi łopatologią i banalnością rozwiązań, jednak niesie w sobie urok. Dzieciaki dogadują się ze współojcami i wszyscy są zadowoleni. Problemem pozostaje jednak zachowawczy i niezbyt udany scenariusz. przeczytaj recenzję

John Hillcoat reżyseruje z zacięciem. Brudnym realizmem przenosi nas na pełne krwi i strzelanin ulice Atlanty, sprawiając, że adrenalina buzuje we krwi jeszcze długo po seansie. przeczytaj recenzję

Film Xavier Giannoli pełen jest ciepłego humoru i refleksji o istocie marzenia, które dodaje werwy do działania. przeczytaj recenzję

Zabrakło w Damie w vanie energii i jakiegoś szalonego ducha, który wyciągnąłby tę opowieść ze schematów i poprawności. A najjaśniejszym punktem całości pozostaje Maggie Smith. przeczytaj recenzję

Reżyser tworzy film, który opiera się w dużej mierze na chemii pomiędzy głównym bohaterami. John Michael McDonagh puszcza oko do widza i wychodzi z tej filmowej potyczki obronną ręką. przeczytaj recenzję

Midnight Special łączy filmowe klisze, zbiera obrazowe inspiracje, ale nie tworzy niczego oryginalnego z tej mieszanki. A przez zlepek filmowych odniesień, staje się przewidywalną baśnią o życiu w zgodzie z samym sobą. przeczytaj recenzję

Boris without Beatrice przypomina tajemniczą terapię małżeńską, która momentami przybiera formę thrillera. przeczytaj recenzję

24 Weeks porusza temat aborcji, męskiej dominacji, stabilności i kobiecej siły. A przy tym nie ocenia swoich bohaterów, daje im wolną rękę w dokonywaniu wyborów. przeczytaj recenzję

André Téchiné nie robi niczego na siłę. Nie walczy o przykucie uwagi widza przed nadmierne cielesne ekspozycji czy emocjonalny ekshibicjonizm. W jego świecie wszystko po prostu się wydarza. przeczytaj recenzję

Alone in Berlin zatapia się w mglistą atmosferę, która mogłaby wykreować dreszczowiec pełen walki o prawdę. Tymczasem misja oświecenia narodu przez Otto, zamyka się w kilku chwilach niepewności, ale bez uczucia grozy. przeczytaj recenzję