Pokazuje, że nawet najprostszy, zaczerpnięty z życia pomysł – odpowiednio zrealizowany – może się zamienić w emocjonujący film. Potrzeba tylko do tego dobrze napisanego scenariusza. przeczytaj recenzję

Zakręcony – to słowo najlepiej pasuje do obrazu Edgara Wrighta. Niezwykłe są tu teksty, kadry, cięcia, a absurd wciska się, praktycznie rzecz biorąc, do każdej sceny. przeczytaj recenzję

Choć finał jest nieznośnie dydaktyczny, to jednak obraz bawi, a Louis de Funès szaleje jak zawsze. przeczytaj recenzję

Całość pachnie oldschoolem, kinowymi hitami sprzed dwóch i więcej dekad, ale może właśnie dlatego ogląda się film przyjemnie. To kino popcornowe, którego nie należy traktować zbyt poważnie. przeczytaj recenzję

Zgrabna antologia, być może pozbawiona wielkich dzieł, ale opowiadająca kilka ciekawych historii. Dla mnie mogłaby być bardziej zróżnicowana technicznie. przeczytaj recenzję

Mam świadomość, że nie jest to film oryginalny, że scen akcji jest tu nieco zbyt mało, a i napięcie czasami znika. Cóż, najwyraźniej wystarczyły mi piękne krajobrazy, no i prostota samej opowieści. przeczytaj recenzję

Niewiele różni się od części pierwszej. To wciąż film niskobudżetowy, w którym stare pryki próbują posprzątać dzielnicę i wygonić z niej złych ludzi. przeczytaj recenzję

Zdecydowanie jedna z lepszych komedii świątecznych ostatnich lat. Starszym widzom przypomni czasy dzieciństwa, młodym podpowie, jaki kiedyś wyglądało dorastanie i o czym marzyli młodzi ludzie. przeczytaj recenzję

Serwują widzom świąteczną atmosferę i robią to skuteczniej niż real. Bo w realu nie mamy śniegu na Wigilię, nie mamy tylu pięknych choinek i nie zawsze ludzie wokół tak naprawdę są fajni… przeczytaj recenzję

Mój główny zarzut pod adresem „Smerfy: Opowieść wigilijna” sprowadza się do tego, że film komercjalizuje święta. przeczytaj recenzję