„Falcon lake” jest nostalgiczną opowieścią dedykowaną niemal każdemu, kto przeżył w życiu fazę inicjacyjną 6

„Nie masz telefonu?” - pyta Chloe. „Dostanę jak skończę 14 lat.”- odpowiada Bastien. Chloe jest nieco starsza i bardziej obyta. Nastolatkowie jednak nie przekroczyli jeszcze progu inicjacji w żadnej z dostępnych kategorii życiowych. Spotkali się podczas wspólnego wypadu ich rodziców na weekendowy relaks poza miastem. W czasach, gdy każde dziecko posiada smartfona podobna deklaracja brzmi niemal obrazoburczo. Bastien jest niedoświadczonym dzieckiem. Jego rodzice wywodzą się zaś z pokolenia zaczadzonego genem kontestacji manifestowanej w rozmaity sposób. „Nigdy nie płaciłam podatków.” - deklaruje mama Bastien’a. Nic dziwnego, że chłopiec nie czuje na sobie jarzma krytycznych spojrzeń i napominających uwag. Rolę wprowadzającą w świat dorosłych przejmuje więc na siebie Chloe. Podczas, gdy rodzice są pochłonięci swoim towarzystwem, Bastien stanie się zabawką w jej rękach. Chloe, która sama nie zgłębiła reguł świata dojrzałego, ma szansę to uczynić wespół z kimś jeszcze bardziej nieopierzonym.

„Robiłaś to już?” - dociska Bastien starszą koleżankę, gdy rozmowa zejdzie na nieco intymniejsze tematy. „Tak!” - odpowie Chloe, ale zaraz się poprawi: „Właściwie nie.”. Trudno do końca zatem przesądzić, co zaszło, iż dziewczyna stara się sprawiać wrażenie prowodyrki w kwestiach, jakich sama właściwie nie okiełznała. Chloe jest jednak ciekawa świata i jego prawideł. Bastienowi to imponuje. Oboje zastanawiają się, czy możliwe jest samookaleczenie, polegające na ugryzieniu swojej własnej ręki tak, by wywołać krwotok. Nastolatkowie urządzają zawody, które miałyby rozstrzygnąć wzmiankowany dylemat. Nad brzegiem jeziora Quebec, gdzie rozgrywa się akcja opowieści, Chloe i Bastien są pozostawieni sami sobie, swoim wątpliwościom skonfrontowanym z magią miejsca. W czeluściach tamtejszej wody ponoć kiedyś ktoś utonął. Legenda jeziora, a także towarzyszące jej zdarzenia czynią to miejsce dodatkowo zjawiskowym.

„Falcon Lake” jest nostalgiczną opowieścią dedykowaną niemal każdemu, kto przeżył w życiu fazę inicjacyjną. Film w reżyserii Charlotte Le Bon to produkt niekłopotliwy, nienachalny w swoim wyrazie, ale też dość niekonsekwentny. Jego bohaterowie oddają się uciechom i utrapieniom poznawczym, z których na dłuższy dystans nic nie wynika. Ze wspólnych wakacji wyjadą wprawdzie bogatsi o nowe fascynacje i rozczarowania. Nie przekładają się one jednak na żadną wartość dodaną wobec samego filmu, który choć urokliwy, dryfuje na zaskakująco płytkich mieliznach.

„Ja nigdzie nie pasuję.” - przyznaje Chloe, tłumacząc Bastianowi sens swoich chaotycznych poszukiwań. Dziewczyna przeżyła rozczarowanie miłosne i teraz usiłuje sobie wyrąbać własny szlak życiowy. „Czego się boisz w życiu?” - pyta Bastiana Chloe. Zarumieniony chłopak przyznaje, iż nie chciałby zostać przyłapany przez rodziców podczas sceny samogwałtu. Zainspirowana tym wyznaniem Chloe sama rozpoczyna akt masturbacji, jednocześnie wzywając wniebogłosy matkę, by ta przyszła do pokoju dziewczynki. Przerażony Bastien chowa się w szafie. Gdy mama wpada do sypialni córki - ta jak gdyby nigdy nic pyta: „...co jest dziś na kolację?”. „Falcon Lake” odważnie awizuje rozmaite wątki obyczajowe. Cel takich prowokacji pozostaje jednak na dłuższą metę mocno enigmatyczny.