Cinema Paradiso opowiada historię znanego włoskiego reżysera Salvatore (w tej roli Jacques Perrin), który po latach powraca pamięcią do czasów dzieciństwa spędzonego w małym sycylijskim miasteczku. Cały świat zaaferowany jest wydarzeniami politycznymi po II wojnie światowej, jednak tutaj, w prowincjonalnym miasteczku, ludzie żyją swoimi sprawami, a ich jedyną rozrywką są filmy wyświetlane w kinie parafialnym „Paradiso”. Toto (Salvatore Cascio), jak nazywają w mieście małego Salvatore, przyjaźni się z miejscowym kinowym operatorem Alfredo (Philippe Noiret), który wprowadza chłopca w magiczny świat ruchomych obrazków. Toto dzień po dniu spędza w ciemnej kinowej sali, chłonąc pojawiające się na ekranie obrazy i marząc o samodzielnym robieniu filmów. Kino staje się także dla niego źródłem pierwszych miłosnych doświadczeń. Oto pojawia się Elena, najpiękniejsza dziewczyna w miasteczku, w której zapatrzony w filmowe romanse Toto szaleńczo się zakochuje.
Niezgodności czasowe
  • W roku 1954 pokazano film z 1956 roku (I Bóg stworzył kobietę).
  • Kiedy Toto zostawia Giancaldo w pociągu, wyraźnie widoczny jest mężczyzna w stroju z lat osiemdziesiątych.
Brak ciągłości
  • Toto jako dziecko jest wyraźnie leworęczny, dorosły – jest praworęczny.
  • Filmy kręcone przez Toto w dzieciństwie powstają na taśmie ośmiomilimetrowej. Dorosły Toto ogląda je na taśmie szesnastomilimetrowej.
  • Kiedy Toto rzuca kartkę do Alfredo w czasie testu szkolnego, raz robi to prawą, raz lewą ręką.
  • Plama atramentu na policzku Toto (podczas testu w szkole) zmienia kształt i położenie między ujęciami.
  • Toto jako dziecko i nastolatek ma oczy ciemnobrązowe. Dorosły Toto ma oczy niebiesko-szare.
Pozostałe
  • Kalendarz na rok 1954 pokazany w filmie zawiera błędy.
  • W Cinema Paradiso jest tylko jeden projektor. Aby instytucja dobrze funkcjonowała, powinny być co najmniej dwa.
Więcej informacji

Proszę czekać…