Dekalog VII

6.5/10 – Pozostałe Dekalogi opowiadają o normalnych ludziach postawionych w ciężkich sytuacjach, ta część jest inna, ponieważ bohaterom daleko od zwyczajności, a rodzina jest wręcz dysfunkcyjna. Odbiór filmu psuje słaba gra Berełkowskiej, jednak pozostałe elementy trzymają poziom całego cyklu. Natrafiłem na bardzo ciekawe spostrzeżenie-interpretację: „Ania przez cały film ubierana jest na czerwono. W przedszkolu ma na sobie czerwoną sukienkę, na przedstawieniu czerwony sweterek, a w podróży czerwony płaszczyk. Ponad to mała boi się wilków. Niemal każdej nocy krzyczy z tego powodu przez sen. Rzeczywiście kojarzy się z Czerwonym Kapturkiem. Idąc dalej tym tropem należy wskazać na relacje między dziewczynką, jej matką i babcią. Czy Ewa nie jest właśnie takim przebranym wilkiem? Przecież tylko udaje matkę Ani, co więcej doprowadziła do tego przez własny egoizm i w pewnym sensie podstęp. Wykorzystała to, że Majka była bardzo młoda i naiwna.”

1. Dekalog VI (8.5/10)
2. Dekalog II (8/10)
3. Dekalog IV (7.5/10)
4. Dekalog X (7.5/10)
5. Dekalog I (7.5/10)
6. Dekalog IX (7.510)
7. Dekalog V (7/10)
8. Dekalog VII (6.5/10)
9. Dekalog VIII (6/10)
10. Dekalog III (5/10)

Moja ulubiona część z całego cyklu. Bardzo porusza konflikt obu kobiet. I pani Anna Polony i pani Maja Barełkowska grają bardzo dobrze i budują pewnego rodzaju mur/opór niczym w pierwszym Dekalogu. Tamten bardziej mnie przerażał, a ten jest obyczajowy. I intrygujące zwieńczenie na stacji Pkp.

ta część jest bardzo zaczerpnięta z życia znam prywatnie taki przypadek 7/10

dziwne