Wczesne lata pięćdziesiąte. Dziesięcioletni Hubert przyjeżdża z prowincji do Warszawy. Opiekę nad nim przejmuje ciotka Idalia. Ciotką jest osobą ekscentryczną i przeciwniczką nowego ustroju, próbuje jednak jakoś się w nim urządzić, nie gardząc przy tym różnymi kłamliwymi wybiegali wobec władzy. Pomaga chłopcu gdy ten ma poważne kłopoty w szkole, ponieważ sprawując symboliczną wartę po śmierci Stalina nagle się roześmiał. W końcu Hubert dowiaduje się, że ciotka ma dwa dowody tożsamości i gra dwie różne role: partyjnej i bezpartyjnej obywatelki komunistycznego państwa. W tej sytuacji Idalia nie waha się szukać wsparcia u wysoko postawionego komunisty, którym gardzi. Wychowany w kulcie prawdy Hubert ze zdumieniem obserwuje swoistą „nieuczciwość” ciotki i równoczesny dla wartości, którym naprawdę hołduje. Ciotka pracuje na poczcie, ale jej pasją jest jazda konna. Pokonując wszelkie przeszkody wraz z grupą entuzjastów organizuje stadninę koni. W końcu udaje jej się wyhodować wspaniałego wierzchowca.