Kochał kobiety i skandale. Był reżyserem, aktorem, śpiewał i komponował piosenki. Charles Chaplin. Jego charakterystyczna postać z zawadiackim wąsikiem, w przyciasnej marynarce i śmiesznym meloniku na zawsze weszła do kanonu kina. Mimo, że czasy niemego filmu odeszły w niepamięć, postać niedbale wymachującego bambusową laseczkę Chaplina wciąż jest synonimem dobrej komedii. Charlie swoje pierwsze kroki aktorskie stawiał już jako pięcioletni brzdąc. Jego rodzinny dom był bardzo biedny. Ojciec alkoholik zmarł na marskość wątroby, a matka po przeżytym załamaniu nerwowym została zamknięta w zakładzie psychiatrycznym. Charlie razem z bratem trafił pod skrzydła instytucji opiekuńczych. Jego zły los się odmienił, kiedy wraz z grupą komediową wyemigrował w 1912 roku z Anglii do Stanów Zjednoczonych. Szybko stał się jedną z gwiazd wytwórni Keystone Film Company. Wystąpił w między innymi: "Zabawny romans Charliego i Loloty" (1914), "Brzdąc" (1921), "Dusze na sprzedaż" (1923), "Gorączka złota" (1925), "Cyrk" (1928), "Światła wielkiego miasta" (1931), "Dzisiejsze czasy" (1936), "Dyktator" (1940), "Pan Verdoux" (1947), "Światła rampy" (1952), "Król w Nowym Jorku" (1957). Choć najczęściej Charlie kojarzy się z sympatycznym, ale niezbyt przystojnym pechowcem, który nie znajdował uznania w oczach kobiet, to w rzeczywistości był prawdziwym amantem. Czterokrotnie żonaty, przypisywano mu również romanse z najpiękniejszymi gwiazdami kina. Wśród jego zdobyczy wymienia się Polę Negri, Ednie Purviance i Marion Davies. W 1971 r. został uhonorowany Oscarem za całokształt twórczości.