Aktywność

Coś pięknego. Nie mogę być obiektywny wobec tego filmu. Najczęstszymi wymienianymi wadami filmu Kormakura są próba wyciskania łez i zbyt duża ilość postaci, przez co relacje między nimi są powierzchowne. Zgadzam się z tym, ale i tak pokochałem "Everest". Opowieść o dążeniu do celu, wytrwałości i marzeniach podana w prawdopodobnie najładniejszej możliwej scenerii. Jedyna rzecz, do której mogę się przyczepić to Keira Knightley – kompletnie nie pasowała i po raz kolejny udowodniła, że aktorka z niej żadna.

To film, wobec którego nie da się być obojętnym. Na koniec miałem wrażenie jakbym obejrzał 5 różnych filmów z różnych gatunków. Co chwilę wywołuje inne emocje – napięcie, strach, nerwowy śmiech i ostatecznie niedowierzanie. Świetna rola Johna Goodmana, którego nigdy nie lubiłem, ale po tym filmie muszę go bardziej docenić. Scenariusz, mimo że używa wielu sprawdzonych motywów z innych filmów przez cały czas zachowuje świeżość i jest nie do przewidzenia. Końcówka wywołuje skrajne emocje, a według mnie to najlepsze możliwe zakończenie, które idealnie rozładowuje napięcie wzbierające przez prawie 90 minut.

U mnie 16/19 w typowaniach, ale tylko kilku moich faworytów wygrało. Oscara dla "Ex machiny" nie dało rady przewidzieć.

Jakie będą zasady przyznawania nagród za rok?

Najlepszy film: Pokój (Zjawa)
Reżyser: Lenny Abrahamson (Alejandro Gonzalez Inarritu)
Aktor pierwszoplanowy: Bryan Cranston (Leonardo DiCaprio)
Aktorka pierwszoplanowa: Brie Larson
Aktor drugoplanowy: Tom Hardy (Mark Rylance)
Aktorka drugoplanowa: Alicia Vikander ( Kate Winslet)
Scenariusz oryginalny: W głowie się nie mieści (Spotlight)
Scenariusz adaptowany: Marsjanin (Big Short)
Film nieanglojęzyczny: Syn Szawła
Charakteryzacja: Mad Max: Na drodze gniewu
Muzyka: Sicario (Nienawistna ósemka)
Scenografia: Zjawa (Mad Max: Na drodze gniewu)
Efekty specjalne: Mad Max: Na drodze gniewu
Kostiumy: Mad Max: Na drodze gniewu
Zdjęcia: Zjawa
Animacja: W głowie się nie mieści
Dźwięk: Mad Max: Na drodze gniewu
Montaż: Mad Max: Na drodze gniewu
Montaż dźwięku: Sicario (Mad Max: Na drodze gniewu)

Pogrubione – mój faworyt, w nawiasie – prawdopodobnie wygra, jeśli nie ma nawiasu, to moje typy się pokrywają.
Przy okazji oceny wszystkich filmów, które widziałem:

-w głównej kategorii:

1. Pokój 8++/10
2. Mad Max: Na drodze gniewu 8+/10
3. Zjawa 8-/10
4. Marsjanin 7/10
5. Spotlight 7/10
6. Brooklyn 6+/10
7. Most szpiegów 6/10
8. Big short 6-/10

i w pozostałych kategoriach:

1. W głowie się nie mieści 8+/10
2. Creed: Narodziny legendy 8/10
3. Ex Machina 8-/10
4. Nienawistna ósemka 8-/10
5. Syn Szawła 7+/10
6. 45 lat 7/10
7. Anomalisa 6+/10
8. Straight Outta Compton 6+/10
9. Sicario 6/10
10. Trumbo 5+/10
11. Dziewczyna z portretu 5/10
12. Joy 2/10

"Współczesnej rodziny" widziałem zaledwie kilka odcinków z pierwszego sezonu i sprawiała wrażenie raczej skromnej produkcji. Dziwi mnie, że zarówno aktorzy, jak i aktorki są w czołówce najlepiej opłacanych.

7/10 – Solidna dawka dyskomfortu. Bardzo ciekawe, niespotykane połączenie "niedbałej" pracy kamery z musicalowymi wstawkami. Genialna rola Bjork (szkoda, że nie zdecydowała się na karierę aktorską) i nie mniej genialny soundtrack w jej wykonaniu. Intrygujący, ale też naiwny scenariusz. W sumie nie wiem z jakiego powodu, ale po obejrzeniu mam uczucie niedosytu.

7/10 – Film-sen przedstawiający dziwny świat widziany oczami małej dziewczynki. Świetne zdjęcia, wyblakłe kolory, rozchwiana, wiecznie przekrzywiona kamera i ludzie filmowani pod nienaturalnymi kątami dają wrażenie sennej groteski. Fabuła zaś jest o wiele bardziej makabryczna niż cała otoczka. To połączenie potrafi być niepokojące. Cały film pozornie jest infantylny, ale równocześnie bardzo ciekawie opowiada swoją historię. Świetnie zagrali wszyscy aktorzy (brawa zwłaszcza dla 11-letniej wtedy Jodelle Ferland).
"Kraina traw" to film bardzo nietypowy, bo teoretycznie jest baśniowo-fantastyczny, ale jednocześnie ma ciężki i momentami przytłaczający klimat. Można powiedzieć, że opowiedziany z perspektywy dziecka, ale nie dla dzieci. Bardzo podobne odczucia miałem po "Gdzie mieszkają dzikie stwory".

6/10 – Wiele o "Grze wstępnej" słyszałem wcześniej, głównie jako o jednym z najbardziej chorych filmów jakie powstały. Po obejrzeniu stwierdzam, że nie jest aż tak mocno. Co prawda sporo tu scen tylko dla widzów o mocnych nerwach, ale wszystko w granicach względnego rozsądku.
Co do samego filmu to nie należy się nastawiać na horror, bo niewiele jest straszących momentów. Również nie należy brać "Gry wstępnej" na poważnie (mimo, że jest tak realizowana) bo scenariusz jest mocno irracjonalny.
Pierwsza połowa była bardzo spokojna i umiejętnie budowała napięcie i nastrój oczekiwania na kulminację, ale w połowie ta atmosfera się jakoś zgubiła i wszedł nie do końca udolnie budowany klimat horroru. Ostatecznie to co miało być najważniejsze, czyli finał, nie satysfakcjonuje.

Mam dokładnie tak samo, na początku mnie nawet bawił, teraz jego żarty w ogóle na mnie nie działają, ale nadal warto oglądać dla samych "klasyków" polskiego kina.

PS Jestem w szoku, że 4 osoby oceniły to na średnią 7.3 :p