Szyfry

Dramat psychologiczny Wojciecha Jerzego Hasa nawiązuje do problematyki szkoły polskiej, czyli przepracowania doświadczenia drugiej wojny światowej. Reżyser wyprawia w podróż do kraju starszego mężczyznę, weterana dwóch wojen, przebywającego na emigracji w Paryżu. Tadeusz decyduje się po ćwierćwieczu odwiedzić pozostawioną w kraju rodzinę, wezwany przez starszego syna, Maćka, w związku z nasilającą się chorobą psychiczną matki, Zofii. Spotyka się z dawnymi znajomymi, by wyjaśnić okoliczności zaginięcia młodszego syna w okresie okupacji. Rozmowy z nimi niczego nie wyjaśniają. Przeciwnie – okazuje się, że doświadczenie okupacji przeżytej w domu jest niemożliwe do przekazania uczestnikowi wielkich wojen. Maciek wyjaśnia, że ich sublokatorskie mieszkanie w Krakowie służyło zarówno jako punkt kontaktowy konspiracji, jak i miejsce zakwaterowania niemieckich urzędników. Choroba psychiczna matki jest właściwie przedłużeniem stanu obłąkania z tamtej rzeczywistości, tamtego czasu. On sam nie umie otrząsnąć się z nieprawdziwego życia, które zmuszony był prowadzić w okupacji. Zaszyfrowane rozmowy Tadeusza z rodakami przeplatane są onirycznymi wizjami z udziałem małego chłopca i ojca w hełmie z pierwszej wojny. Towarzyszą im fragmenty dantejskiego poematu „Anhelli” Juliusza Słowackiego, odpowiedzi na mesjanizm Mickiewicza oraz obrazy Artura Grottgera. opis dystrybutora