Esensja

Słowo Alhambra rezonuje w mojej głowie już od dzieciństwa – i, szczerze mówiąc, nie mam pojęcia, dlaczego. Korzystając z dokumentu „Alhambra, utracony raj” możemy się bliżej przyjrzeć tej stolicy średniowiecznego sułtanatu Granady. przeczytaj recenzję

„Czerwony piasek” utrzymany jest w atrakcyjnej dla widza stylistyce easternu, nie zapominajmy ani na moment, że realizuje on również cele propagandowe. przeczytaj recenzję

„My, nasze zwierzęta i wojna” to film, który bez wątpienia wzrusza (do łez), przybija, ale też rodzi nadzieję. przeczytaj recenzję

To film zbudowany na rytmie przemijania, chwilami pięknie nieskładny, jak improwizacja, w której artysta waha się, czy jeszcze grać, czy już zejść ze sceny. Nie ma tu oczyszczenia ani wielkiego finału, raczej ciche pogodzenie – ze światem, z rolą, z samym sobą. przeczytaj recenzję

W skali Van Santa – to film ciekawy, choć nie wybitny. W skali widza – seans, po którym trudno się spierać, ale jeszcze trudniej zachwycać. Piękny w formie, chłodny w treści. przeczytaj recenzję

Trzeba przyznać, że scenarzyści tym razem weszli na wyższy poziom. przeczytaj recenzję

Ogląda się to z przyjemnością, ale z rosnącym poczuciem, że prawdziwa emocja została gdzieś za szybą, w tej samej witrynie, w której czekają kolejni „członkowie rodziny” do wynajęcia. przeczytaj recenzję

„Christy” ma w sobie pewien spokój i dojrzałość – rzadką u reżyserów, którzy z wiekiem zaczynają bardziej słuchać niż opowiadać. przeczytaj recenzję

Jeżeli macie dużo wolnego czasu i potrzebujecie akurat filmu, w trakcie którego nie trzeba będzie nadwerężać szarych komórek, a który nawet sprawi, że w paru momentach zaśmiejecie się niewymuszenie – wtedy polecam. przeczytaj recenzję

„Tatami” ogląda się jak rasowy thriller. Tym bardziej przerażający i duszniejszy, że główna bohaterka zdaje się być w sytuacji bez wyjścia. przeczytaj recenzję