Esensja

Autorzy scenariusza, Gieorgij Wajner i Leonid Słowin, już wcześniej niejednokrotnie bardzo boleśnie doświadczali swojego bohatera. Nic zatem nie jest mu obce... przeczytaj recenzję

Kiedy Zełenski zasiadał na stołku, nie traktowano go poważnie. Widziano w nim głównie aktora, który na najwyższy urząd w państwie wdrapał się dzięki serialowi i filmowi kinowemu „Sługa narodu”. przeczytaj recenzję

Ostatni odcinek „Śladu czarnej ryby” zawodzi. Podpułkownik Tura Samatow i major Walentin Siłow ostatecznie rozprawiają się z mafią dorabiającą się na nielegalnym handlu czarnym kawiorem. przeczytaj recenzję

Gdyby „Rajowi utraconemu” przydać inną oprawę, to naprawdę mógłby być istotny i, co najważniejsze, uniwersalny – w kontekście krajów turkojęzycznych – dramat obyczajowy. przeczytaj recenzję

W czwartym odcinku „Śladu czarnej ryby” Zinowija Rojzmana ktoś próbuje przejechać Samatowa i odstrzelić Siłowa. przeczytaj recenzję

Nie jest to oczywiście arcydzieło, ale na pewno film, który potrafi zaciekawić i wzruszyć. A na dodatek – zaskoczyć w finale. przeczytaj recenzję

Reżyser w swoich dziełach, obojętnie: fabularnych czy dokumentalnych, prezentuje tylko jeden (azerski) punkt widzenia, nie siląc się nawet na obiektywizm... przeczytaj recenzję

W drugiej części „Śladu czarnej ryby” Zinowija Rojzmana, czyli kontynuacji „Kodeksu milczenia”, podpułkownik Tura Samatow ma już na „stanie” dwa trupy... przeczytaj recenzję

Okrucieństwo stalinizmu jest tu wyeksponowane, a wojnę pokazano jako wielki dramat narodu uzbeckiego przeczytaj recenzję

Podpułkownik dżyzackiej milicji Tura Samatow to prawdziwy uzbecki szeryf. Nie licząc się z konsekwencjami, doprowadza do rozbicia mafii handlującej narkotykami, za co trafia do więzienia. przeczytaj recenzję