Sądeczanin

Na pokuszenie budzi podziw w szczególności benedyktyńską cierpliwością, z jaką reżyserka tka wyciszoną narrację swojego filmu, rzutującą na wszystkich bohaterów dramatu. przeczytaj recenzję

Nowy Ozon to film napawający się słabnącym echem typowo hitchcockowskich motywów; światem utkanym z niezwykłych snów i przyziemnych koszmarów, podświadomych pragnień i tanich dialogów. przeczytaj recenzję

Rewelacyjne kino, ale jeszcze lepszy prognostyk na przyszłość. przeczytaj recenzję

Mroczną wieżę Nikolaja Arcela spowija mrok tajemnicy. Reżyser z dzielnością godną pilotów kamikaze prześlizguje się między ignorancją a brakiem pomysłu na to, w jaki sposób wypełnić luki w scenariuszu. przeczytaj recenzję

Wim Wenders zaprasza widza do rzeczywistości, w których nic nie jest oczywiste i jasne na pierwszy rzut oka. Piękne dni to nie film – to materiały do scenariusza. przeczytaj recenzję

Wojna o planetę małp to mocne kino – w każdym aspekcie. Film Reevesa to emocje, wiara, hart ducha i spełnienie. przeczytaj recenzję

Dunkierka jest pierwszą pozycją w filmografii Nolana, w której reżyserski kunszt wreszcie doścignął sztukę. Dobra zmiana. przeczytaj recenzję

Holm błyskotliwie żeni ze sobą gatunki komedii i dramatu, nie zapominając jednocześnie o stronie wizualnej filmu i kreacjach aktorskich. przeczytaj recenzję

Spokojne tempo To przychodzi po zmroku działa na korzyść klimatu i powoduje, że widz tym pełniej doświadcza obrazów płynących z ekranu, ma czas na oddech i zastanowienie, zauważa kipiące pod fabularną powierzchnią detale i meta-treści. przeczytaj recenzję

Cytując klasyka: „Trzeba wiedzieć kiedy ze sceny zejść – niepokonanym”. McQueen i Cruz wiedzieli. Zrozumieli i wygrali. przeczytaj recenzję