Aktywność

Oglądanie wspaniałej Marion Cotillard jako Edith to prawdziwa uczta dla oczu! Sam film także trzyma dość wysoki poziom.

Tak, jeszcze nie raz powrócę do filmu McDonagha. Absurd zmieszany z typowym czarnym humorem to lubię :) Poza tym ta niosąca muzyka, te plenery, świetne, wyraziste zdjęcia… Po prostu cudeńko! Także ósemeczka :)

No elegancko :) Znajdź jeszcze jakieś wiarygodne źródło podpierające to co piszesz i dodaj jako opis przy filmie :)

7/10 – Naprawdę przyzwoita biografia. Trochę zamętu wprowadziły te początkowe podpisy, mówiące gdzie została umiejscowiona akcja i w którym roku. Całość przyrządzono w lekki sposób – historia tancerki zaciekawia widza już od pierwszych scen. Być może momentami filmowi brakowało własnego charakteru (ciągła gadanina o "sztuce"), ale na szczęście charyzmatyczna odtwórczyni Isadory (słusznie uhonorowana Złotą Palmą w Cannes Vanessa Redgrave) zapełniała wdziękiem cały ekran. Ładne wstawki z różnymi pozami, tańcami, wygibasami pani Ducan. Charakteryzacja niestety kuleje – praktycznie przez całe dwie godziny filmu wygląd głównej bohaterki w ogóle nie zmienia się (może to taki drugi Benjamin Button? :)

4/10 – Kupa a nie western… Szereg powolnych ujęć, podobnie jak u Leone, tyle, że tu do niczego kompletnie nie prowadzą i po jakimś czasie stają się monotonne. Zdaje mi się, że Hellman chciał z prostej fabuły, uczynić nie wiadomo jaki głęboki dramat psychologiczny. Niestety się nie udało. Do tego Nicholsona tyle co kot napłakał, a w nim właśnie pokładałem największe nadzieje. Mały plusik dla zakończenia i muzyki, czasem pobrzmiewającej w tle.

Skróciłbym cholerstwo o dobrą godzinę i wyszłaby z tego całkiem strawna krótkometrażówka…

7/10 – Zgrabnie poprowadzona luźna opowieść, momentami może trochę za bardzo pomieszana, ale film właśnie na ciągłych zwrotach bazuje. Niestety Almodóvar za Chiny nie potrafi jej utrzymać na równym poziomie do końca, stąd ostatnie 20 minut filmu to garść płaskiej, bezpretensjonalnej papki (może trochę za mocno powiedziane…). Ale całość jak najbardziej godna uwagi, no i powtórki.

6/10 – Budową przypomina „Monachium” Spielberga (czyli zamach za zamachem, utrzymanie równego tempa), klimatem nagrodzone Oscarem „Życie na podsłuchu”. Złe to nie jest, ale aspekty psychologiczne bohaterów pozostawiają wiele do życzenia. Także ekspresowe zmieniane lokalizacji akcji raziło w oczy, podobnie jak szereg innych drobniejszych elementów (kobiety biegają z broniami, pyskówki w sądzie i inne takie duperele).

Poza tym to nuży mnie już ta tematyka – osaczeni biedni buntownicy, władza sprawowana żelazną dłonią, sądy, które nie dają dojść do głosu… Ale z braku laku sięgnąć można…

A mogło być tak piknie… – Dramacik sądowy w bardzo wczesnym, wręcz prymitywnym stadium rozwoju. Film psychologiczny? Dobre sobie… Film Lenartowicza to wzorowy przykład filmu bez jakiegokolwiek zakończenia, bez minimalnego napięcia czy nawet puenty. To jak się potoczy akcja jest znana nam już gdzieś w połowie filmu, albo nawet i dużo wcześniej. Przy tym jeszcze ponad to da się wyczuć nutkę propagandy. A naprawdę mógł być z tego taki mroczny thriller z dreszczykiem made in Poland. Poza tym niewyraźne zdjęcia i dźwięk (ale to już standard w polskim kinie) – musiałem podczas seansu parokrotnie regulować odbiornik. Ale od show Wesołowskiej dużo lepsze…

Lekko naciągane 5/10

Młodość nie radość… – Tematyką bliski jest co prawda „Buttonowi”, ale brakuje w nim finezji, jaka wypełniała film Finchera. Tutaj natomiast wpakowana jest polityka, co chwilę na ekranie pojawiają się nagłówki gazet z tamtych czasów, co w ogóle nie ma najmniejszego powiązania z naszym bohaterem. Jakieś tam poboczne intrygi, przelotne romanse tylko zwalniają tempo filmu i sprowadzają go w ciemny zaułek. Zdecydowanie i bez żadnego owijania – najgorszy film Coppoli.

+2/10

Przepraszam, że lekko odbiegam od tematu. Proszę o skasowanie zwiastunu do filmu "Bunny" => http://fdb.pl/film/174928-bunny/zwiastuny/odtwarzaj/7380
Nie ma on nic bowiem wspólnego z tą krótkometrażówką.

Pozdrawiam