Aktywność

Lubię Rutgera Hauera. A zwłaszcza w połączeniu z science-fiction. Ogółem niezłe kino.

@Chemas Z tzw. "komedii wiejskich" dużo bardziej mi się podobały przygody Kargula i Pawlaka lub chociażby "Pieniądze to nie wszystko" Juliusza Machulskiego. Na tych filmach wywołać u mnie śmiech jest bardzo łatwo. One robią wrażenie do dziś moim zdaniem. Może i w "Pieniądzach…" gra aktorska nienajlepsza, a i muzyka Golców z innej bajki, ale za to dużo się pośmiałem. Natomiast serię "U Pana Boga" stawiam na samym końcu, bo te komedie mnie niesamowicie denerwują.

Dobry film. Muszę przyznać, że Tom Cruise jak na początkującego aktora zagrał rewelacyjnie. W dodatku możemy zobaczyć odtwórcę głównej roli George’a Pattona z filmu "Patton" z 1970 roku. Widać, że Ci obaj panowie bardzo dobrze czują się w filmach o wojsku i realiach panujących w nim tu i ówdzie. Fajne są sceny parad wojskowych, albo przeprowadzanych ćwiczeń przez generała w rytm melodii, która każdemu obiła się kiedyś o uszy. Maurice Jarre stanął jak zawsze na wysokości zadania i dał nam świetną muzykę filmową. Podobały mi się też sceny w pokojach służbowych, gdzie żartowali, jedli i pili. Szkoda tylko, że starania o zachowanie jednostki wojskowej spełzły na niczym i musiało dojść do najgorszego. Ale co tam, happy end nie zawsze musi być. Jeśli ktoś jest fanem Toma Cruise to serdecznie polecam. 7/10

@Chemas Ale ja naprawdę tego serialu nienawidzę. Jeśli chodzi o wiejskie klimaty, to po stokroć, albo i po tysiąckroć wolę serial "Chłopi" w reżyserii Jana Rybkowskiego.

Miejscami nieprzeciętnie nudny, ale ujdzie przełknąć.

Nawet mi się podobał – co prawda, Kim Basinger to nie jest zbyt dobra aktorka według mnie, ale i tak muszę przyznać że się bawiłem. To nie jest w żadnym wypadku doskonały film, niektóre rzeczy wzięte z innych filmów da się zauważyć, a i fabuła taka, podczas której człowiek wie, jak to się zakończy, jak to napisał komentujący poniżej. Takie lekkie kino człowiekowi też jest potrzebne. Wychodzi człowiek z więzienia i chce zacząć normalne życie – nic nadzwyczajnego. Muzyka kompletnie mi się nie podobała i uważam, że nie pasowała kompletnie do tego, co widzimy na ekranie w danym momencie. Val Kilmer zagrał świetnie i to dzięki niemu podwyższam ocenę o dwa oczka. Z litości daję temu filmowi ocenę 7/10, bo gdyby wyżej przeze mnie wymieniony aktor nie zagrał to byłoby 5/10.

Uważam, że najlepszy film duetu Scorsese & DiCaprio to jest niewątpliwie "Gangi Nowego Jorku". Bardzo dobry film, który dostał ode mnie ocenę 8/10. Natomiast kompletnie nie podobały mi się "Aviator" oraz "Infiltracja".

Film nawet mi się podobał. Co prawda gorszy od "Kto wrobił królika Rogera?" ale znacznie lepszy od "Kosmicznego meczu". Bardzo seksowna była rysunkowa wersja Holli Would czyli postaci granej przez Kim Basinger – i szczerze. Gdyby cały film był dosłownie animowany, lub połączono animowane sekwencje z prawdziwymi ludźmi to wyszedłby z tego jeszcze lepszy film niż jest teraz. Bo taka historia miała przeogromny potencjał. Brad Pitt jak na aktora, który jest gotów przekroczyć 30-tkę zagrał bardzo dobrze. Prawdziwa wersja Holli Would urodą może i świeci (czego nie mogę odmówić), ale za dobrze aktorka to nie zagrała, jak na mój gust. Ralph Bakshi nigdy moim zdaniem nie reprezentował poziomu Walta Disneya czy Zwariowanych Melodii. W latach siedemdziesiątych, co prawda ekranizował "Władcę pierścieni", ale muszę przyznać, że wersję aktorską powstałą w latach 2001-2003, a animowaną w 1978 dzieli cała galaktyka. Humoru królika Rogera niestety "Wspaniały świat" nie prześcignął. I raczej nie poleciłbym tego filmu małym dzieciom – wcale nie zrozumieją fabuły, bo główny bohater to tak naprawdę gangster siedzący w więzieniu w wolnych chwilach rysujący komiksy. Ale oglądało się dobrze moim zdaniem i o to w filmach chodzi. 6,5/10

Rewelacyjny film z bardzo ciekawą, pouczająca i wbrew pozorom optymistyczną historią. Która uczy nas, że nigdy nie wolno się poddawać, bo w każdej chwili wszystko może się zmienić i że nie należy wierzyć w dosłownie wszystko, co kto komuś powie. Nick Nolte jako ojciec Lorenza turlający się z rozpaczy po schodach zagrał świetnie i to moim zdaniem jego najlepsza kreacja (chociaż nie widziałem jeszcze serialu "Pogoda dla bogaczy", więc mogę się jak najbardziej mylić) i Susan Sarandon (zagrała tutaj według mnie jeszcze lepiej niż w "Thelma i Louise") jako matka, która uczyła się wraz z mężem, jak pomóc swojemu synowi i pokochać go mimo swojej adrenoleukodystrofii. Tytułowe lekarstwo jest z powodzeniem stosowane wśród ludzi, którzy na to chorują, bo dzięki niemu mogą dłużej cieszyć się życiem i rozwijać się na swój własny sposób. I tak tytułowy bohater długo z tym pożył, bo zmarł zaraz po swoich 30 urodzinach. Pewnych rzeczy się nie przewidzi – więc nie należy nikomu życzyć tej choroby, bo to jedno z najgorszych rzeczy, które człowieka może spotkać. Do bólu życiowe, w każdej chwili może nasz świat się zawalić i na to wpływu nie mamy. Nawet napisy końcowe mnie wzruszył i dały mi bardzo do myślenia. Jednym zdaniem: bardzo mi się podobało i mogę serdecznie każdemu polecić to filmowe dzieło sztuki z lekką szczyptą filozofii. 9/10

Przepraszam bardzo, ale film jest przeciętny. Brak tu totalnej ikry, która by od samego początku przykuwała do ekranu.