Cattet i Forzani zdecydowali się na wprowadzenie wątku ezoterycznego, otwierającego strzelaninę na świat fantazji. Główna bohaterka utożsamiana jest z boginią żywiącą się przemocą i cierpieniem.
przeczytaj recenzję
Mimo drobnych oczywistości i fabularnych banałów, nie ma w tej opowieści zbyt wielu fałszywych nut, a wątek relacji Patricii z matką to w ogóle fragment z kapitalnym rytmem, intensywną dynamiką i spełnionym finałem.
przeczytaj recenzję
Netzer skrupulatnie analizuje swój przypadek, ale w jego analizie panuje też spory chaos, który wydaje się dość naturalną koleją rzeczy, jeśli podporządkuje się ton narracji emocjom i uczuciom.
przeczytaj recenzję
Zaskakująco łatwo i prymitywnie Gliński obsadził swoich bohaterów w konkretnych, do bólu przewidywalnych rolach, traktując ich charakterystyki nie tylko bardzo instrumentalnie, ale też wyjątkowo siermiężnie.
przeczytaj recenzję
Niestandardowe zabiegi reżyserskie stosowane są tylko po to, by pogłębić obraz psychologiczny bohaterów i uczynić świat przedstawiony jeszcze bardziej zmysłowym.
przeczytaj recenzję
To film dopracowanym w każdym calu - od fizjonomicznego zestawienia paru głównym bohaterów , przez wspaniałe role długoplanowepo scenograficzne detale pożyczone od Jeana-Pierre'a Jeuneta czy na świetnej ścieżce dźwiękowej kończąc.
przeczytaj recenzję
Łagodna jest filmem, który mógłby bez problemu znaleźć się w czołówce najlepszych obrazów sezonu. Finał nieco studzi emocje, jednak to wciąż mocny artystyczny głos, którego nie da się zignorować.
przeczytaj recenzję
Patrzył na świat przez delikatnie magiczny, paraboliczny filtr. Tutaj otworzył oczy bardzo szeroko, mieszając fikcję inspirowaną nagłówkami z Gazety Stołecznej z uliczną dokumentalistyką.
przeczytaj recenzję
Kiedy widz już odkryje papierowość głównego bohatera cały film traci na sile wyrazu. Mimo umowności i kilku niezbyt przekonujących rozwiązań formalnych jest wciąż jednym z ciekawszych obrazów o polityce pamięci jakie powstały w ostatnich latach.
przeczytaj recenzję