Aktywność

J. Edgar Hoover ikona kultury??? Wieloletni szef FBI, jako ikona kultury.. hmmm ciekawe, pierwszy raz spotkałem się z takim określeniem.

To, że dramat i cudowne ocalenie górników będą miały oddźwięk w kinie w to nie można było wątpić już od pewnego czasu. Co do plotek to myślę, że to tylko plotki. Ale lada dzień plotki przekształcą się w półprawdy, a następnie powstanie film ;)

Zawodzi i męczy – Nie nastawiałem się specjalnie na ten film, choć cieszyłem się widząc obsadę. Niestety mocno się na tym obrazie zawiodłem. Wiele wątku, które w jakiś tam sposób łączą się, tak naprawdę nie przekazują żadnej treści. Wiele rzeczy jest ledwie zasygnalizowanych by za chwilę zniknąć z ekranu. Nie wiem jaka myśl przyświecała scenarzystom i reżyserowi, ale jak dla mnie film jest marną podróbką "Magnolii".
Do tego jeszcze sposób filmowania, który sugeruje raczej młodzieżową komedię z początku XXI wieku, niż dramat rozgrywający się w latach 80-tych XX w.

Mnie osobiście film zawiódł (podobnie jak gwiazdy, które w nim się pojawiły, nie wnosząc nic ciekawego) oraz zmęczył.

Miękko i bojaźliwie – Czytałem wiele opinii o "Galeriankach" Katarzyny Rosłoniec i postanowiłem ten film w końcu obejrzeć i…. rozczarowałem się. Film porusza temat bardzo aktualny i kontrowersyjny, lecz czyni to w tak miękki i bojaźliwy sposób, że mamy wrażenie, iż oglądamy delikatny moralitet dla gimnazjalistów, a nie historię prawdziwą. Niby jest seks, ale go nie ma, niby są rozwydrzone nastolatki, ale ich nie ma. Niby postacie mają wnętrze, ale są płytkie. Jak dla mnie zabrakło pazura, który rozciąłby ekran na pół i poranił widza swą realnością.
Dawno temu, pod koniec lat 90-tych, poszedłem do kina na "Dzieciaki" Larry Clarka. Wtedy ten film wydawał mi się bardzo nie realny. Ze znajomymi wspólnie stwierdziliśmy, że takie rzeczy się nie zdarzają przynajmniej w Polsce. Dziś wiem, że teraz to się dzieje, a nawet więcej. "Dzieciaki" był filmem ostrym, momentami brutalnym ocierającym się o pornografię, ale efekt był zaskakująco dobry. "Galerianki" przy "Dzieciakach" to przedszkolaki przy licealistach.
Więcej odwagi !!!

Obecnie mieszkam w Zgierzu, ale przez trzydzieści lat mieszkałem w Łodzi. Jak mam okazję to bywam, kiedyś znacznie częściej miałem okazję, w Charlie i Cytrynie. Swego czasu, ktoś powie w dobie socjalizmu, bardzo lubiłem Studyjne i DKF Energetyk.

Ja nie cierpię zapachu popcornu w kinie (za stary już jestem i mi w protezę włazi hihi). Kiedyś jak szedłem do kina człowiek skupiał się wyłącznie na filmie. Film się liczył. Na salę nie można było wnosić jedzenia, picia itd. A teraz kino bardziej kojarzy mi się z hipermarketem niż ze sztuką. Dlatego wybieram małe kina, raczej studyjne, mające choć ciut tego starego klimatu, który uwielbiam.
Sporadycznie pójdę do dużego kina, żeby zobaczyć jakiś hit na wielkim ekranie z super dźwiękiem, ale to bardzo rzadko, bo mało kiedy tzw. hity są dla mnie hitami.

Aż 2 – Nie wiem dlaczego dałem, aż dwa. Może za jedyną w miarę ciekawą scenę z kosą. Reszta to żenada do potęgi n. Brak scenariusza, brak logiczności, brak gry aktorskiej, brak wszystkiego. Szkoda tylko czasu straconego na oglądanie tego "dzieła".

Gdyby nie te jankeskie skłonności… – Całkiem przyzwoity film, ale całość zepsuła według mnie maniera czy wręcz mania amerykańskich twórców do epatowania heroizmem i jedyną słuszną drogą jaką należy podążać w wykonaniu amerykańskich chłopców.

I strasznie i śmiesznie – Jeden z moich ulubionych filmów łączący w sobie elementy horroru i komedii. Oglądałem go wiele razy i z każdym bawiłem się równie dobrze. Duet Ward i młodziutki Bacon bawią mnie do łez.

Z pozoru dobre kino – Z pozoru film wydaje się dobrym, mocnym obrazem ze świetną obsadą. Z pozoru, bo tak naprawdę ani odtwórcy głównych ról nie pokazali co potrafią, ani scenarzysta nie wyśilił się na więcej inwencji.
Z pozoru dobre kino, ale pozory bardzo często mylą.