Najlepsze filmy 2016 roku (lista aktualizowana) 11

Strona 11 z 12

STYCZEŃ – LUTY – MARZEC – KWIECIEŃ – MAJ – CZERWIEC – LIPIEC – SIERPIEŃ – WRZESIEŃ – PAŹDZIERNIK –
LISTOPAD -
GRUDZIEŃ

NAJLEPSZE FILMY – LISTOPAD

PITBULL. NIEBEZPIECZNE KOBIETY

Pitbull. Niebezpieczne kobiety to akcja skondensowana w krótkim czasie, wielość wydarzeń i dynamizm rozwiązań. Genialny humor, gęste dialogi i bezwzględna narracja składają się na wciągające kino pełne drapieżnego komentarza do brudnej rzeczywistości. Patryk Vega pokazuje, że w duszy gra mu kino gangsterskie.

SNOWDEN

Reżyser JFK ponownie spogląda na amerykańską potęgę. Uwypukla wątpliwe moralnie działania, aby umacniać swoją pozycje hegemona. Punktuje kłamstwa i wymówki, które stają się tylko dymną zasłoną przed wyjawieniem prawdziwych pobudek. Stone nie angażuje się w politykowanie, ale przez swojego bohatera jasno mówi o egoistycznym działaniu agencji i rządu.

VAIANA. SKARB OCEANU

Vaiana staje się niezwykle pięknym widowiskiem, pełnym nośnych piosenek i zabawnych postaci (ogromny krab śpiewający głosem Macieja Maleńczuka czy niezbyt rozgarnięta kura). Całość przypomina wprawne kino akcji z napięciem, mrocznymi przeszkodami i niespodziewanymi rozwiązaniami. Pomimo rozbuchanej formy jest też kameralną opowieścią o dorastaniu, odkrywaniu własnej tożsamości. Clements i Musker opowiadając historię dla dzieci, nie chcą na siłę przypodobać się rodzicom, dzięki czemu zwyciężają prostym i jasnym komunikatem – warto żyć w zgodzie z samym sobą, ale z miłością pamiętać o innych.

TROLLE

Film Mitchella to przede wszystkim fantastyczne piosenki, które (o dziwo!) sprawdzają się w polskim tłumaczeniu. Co prawda dziwi brak konsekwencji, kiedy dwa utwory są zaśpiewane w oryginalnej wersji językowej bez wyraźnego uzasadnienia takiego zabiegu. W filmie można usłyszeć fantastyczne „Halo” Lionela Richie, „True Coulors” i „Sounds of silence”. Dużym atutem jest dynamika postaci i barwne szaleństwo inscenizacji. Zabrakło jednak czasu, by przyjrzeć się im nieco bliżej, zrozumieć ich zachowania. Powierzchownie skonstruowane stają się tylko elementami wybuchowej dekoracji.

JESTEM MORDERCĄ

Jestem mordercą to kino niespokojne, ale niezwykle konsekwentne w opowiadaniu o ludziach zatopionych w sytuacjach. Interesujące w obserwacjach i skromne w środkach. Maciej Pieprzyca fascynuje, choć pozostawia nutkę niedosytu przez zbyt wolny rytm opowiadania. Znana opowieść z innej perspektywy stawia pytania i pozostawia szeroką przestrzeń na odpowiedzi.

WSZYSTKIE NIEPRZESPANE NOCE

Wszystkie nieprzespane noce poruszają. Są świeże i pełne energii gotowej przerodzić się w histerycznych śmiech. W końcu kogo nie rozczuli młody mężczyzna w stroju różowego króliczka zachwycający się miłością wędrujących po parku par. Marczak nie popada w infantylne interpretacje, unika łatwych wizualizacji, przez co staje się szczery i prawdziwy.

PRZEŁĘCZ OCALONYCH

Przełęcz ocalonych jest kinem poprawnym, wpływającym na emocje, a przede wszystkim świadomym i inteligentnym. Intertekstualność nie zaburza odbioru, a wizja wojny widziana oczami Mela Gibsona wydaje się być bliska śmiertelnej chorobie, na którą Desmond Doss (czy bohaterowie jego pokroju) stanowią jedyne lekarstwo.

KOMUNIA

Komunia też nie chce być filmem o wszystkim, ani żadnym przedstawicielem kina ostro zaangażowanego, podsumowującego kondycję polski Be, mimo że w niej brodzi. Reżyserce bardzo zależy na czynniku ludzkim, i ma pragnienie być bardziej szczerym obrazem ludzkich potyczek z codziennością. Swoim filmem odznacza postać – honoruje Ole – która normalnie trafiłaby do sprawy dla reportera lub pod rękę jakiemuś manipulującemu emocjami reżyserowi, który zepsułby całą mądrość i skromność na jakich zbudowany jest ten dokument. Komunia poprzez swój szacunek do opowiadanej historii dostaje więcej, niż zakładała, a i my przechodzimy z odczuwania do współodczuwania. To wielka sztuka nie stosować sztuczek.