Filmy śmierć, codzienność

Mishima i jego żona Lukrecja prowadzą wyjątkowy sklep – z artykułami dla samobójców. W mieście tak szarym i smutnym, że wszyscy marzą o tym, by jak najszybciej zakończyć swój żywot, sklepik rodziny Tuvache okazuje się wyjątkowo trafnym przedsięwzięciem. Każdy znajdzie tu coś dla siebie, od wymyślnych trucizn, specjalnie ostrzonych żyletek i samurajskich mieczy po zwykłą konopną linę. W fachowej obsłudze klientów pomagają dzieci właścicieli – Marynia i Wincek. Profesjonalna porada i bogactwo asortymentu gwarantują całkowity brak stałych klientów. Interes kwitnie aż do dnia narodzin trzeciego potomka, który ku utrapieniu całej rodziny, uśmiecha się. Gorzej! Jego zaraźliwy optymizm sprawia, że ze sklepu coraz częściej wychodzi się, widząc jasną stronę życia.

Podczas pobytu w jednostce marynarki amerykańskiej Echo Company w Afganistanie dziennikarz i filmowiec Danfung Dennis odkrywa, jaki wpływ na życie 25-letniego sierżanta Nathana Harrisa miał nabój z talibańskiej broni maszynowej. Ten szokujący reportaż wojenny jest jednocześnie intymnym portretem walki Harrisa, który w swoim domu w Karolinie Północnej zmaga się z fizycznym i emocjonalnym trudem ponownego przystosowania do życia cywila. W tej walce wspiera go żona Ashley. Przedstawiony po mistrzowsku kontrast intensywnej walki na froncie z niepokojącą normalnością domowego życia ujawnia prawdziwą cenę, jaką ludzie płacą za wojnę.

Żonaty ojciec rodziny wdaje się w romans z atrakcyjną pracownicą poczty, a jego niewierność ma tragiczne konsekwencje dla jego bliskich.

Poszczególnych części dramatu nie łączą ani osoby bohaterów, ani fabuła. Pierwsza część „Świadków” – rodzaj prologu–- to poemat rozpisany na dwa głosy, uzasadniający ideę „naszej małej stabilizacji”. Małych trosk „o szafę /i o spodnie w szafie i o poetykę / i porcelanę i estetykę /i kieliszki i etykę…” Część II to scena z życia pary małżonków. Wypowiadają banalne słowa, wykonują rutynowe czynności. Gra pozorów nie przesłania jednak pustki, jałowości, ukrytej niechęci, obojętności. Pozornie sielankową scenkę drastycznie puentuje opowieść mężczyzny o małym chłopcu, który morduje kotka. W części III dwaj mężczyźni, uparcie tkwiący w fotelach, odwróceni tyłem do siebie i świata, toczą zdawkowy dialog. Niby są to zwierzenia, tak szczere, jak tylko dwaj mężczyźni mogą ze sobą otwarcie rozmawiać. Naprawdę ich słowa niczego nie wyjaśniają.