Filmy biseksualizm, sztuka, homoseksualizm

Londyn, lata 60. XVII wieku. Ned Kynaston (Billy Crudup) jest najjaśniej błyszczącą gwiazdą scen teatralnych. Kobietom nie wolno występować na scenie, a Ned dzięki swej nieprzeciętnej urodzie i talentowi odnosi spektakularne sukcesy, odtwarzając właśnie role kobiece. Wszelką pomocą służy mu lojalna i pełna podziwu garderobiana Maria (Claire Danes). Ale nagle świat Neda zostaje wywrócony do góry nogami. Król Karol II (Rupert Everett) pod wpływem nowej pięknej kochanki zmienia prawo. Na scenie mogą pojawiać się i aktorzy i aktorki. Uwielbiany i oklaskiwany Ned z dnia na dzień staje się nikim. Ale pomoc nadchodzi z najmniej spodziewanej strony.

Dwie młode Amerykanki, Vicky (Rebecca Hall) i Cristina (Scarlett Johansson) przyjeżdżają na wakacje do Barcelony. Vicky, inteligentna i czuła, ma niedługo wyjść za mąż; otwarta na emocjonalne i seksualne przygody Cristina to jej zupełne przeciwieństwo. Podczas pobytu, obie bohaterki dają się wciągnąć w niekonwencjonalną, romantyczną i seksualną przygodę z Juanem Antonio (Javier Bardem), charyzmatycznym malarzem, uwikłanym w burzliwą i skomplikowaną relację ze swoją byłą żoną, Marią Eleną (Penélope Cruz).

Przedstawiona w zabawnym stylu opowieść o młodych mieszkankach Los Angeles. Odnoszą sukcesy zawodowe, ale ich przyjaźń jest trwała. Mieszkają w modnej dzielnicy West Hollywood. Poznajemy ich życie, rodziny oraz ich odmienną orientacje seksualną na literę "L"...

Historia zaczyna się w 1964, kiedy malarz Francis Bacon (Derek Jacobi) zaskakuje włamywacza George'a Dyera (Daniel Craig) buszującego w jego londyńskiej pracowni i domu w poszukiwaniu czegoś wartościowego. "Kim mógłbyś być?" - wykrzykuje artysta - "niewiele jest w tobie z włamywacza. Rozbieraj się i chodź do łóżka, a będziesz miał wszystko, czego zapragniesz". W tym momencie na zawsze zmieniło się życie obydwu. Dyer przez siedem lat był stałym modelem Bacona i starał się - finansowo wspierany przez Bacona - wydobyć ze środowiska i kultury klasy robotniczej, dostosować do zamkniętego świata artystów. Dyer został obdarowany drogimi garniturami i pieniędzmi, był zabierany w podróże do Paryża i Nowego Jorku, choć nie tworzyli z Baconem dobranej pary. Najwięcej radości dawała mu zazwyczaj wędrówka z młodymi ludźmi po paryskich barach, ale nie był w stanie stawić czoła nieustającym żartom swego dobroczyńcy. Dowcipny Bacon był w swoim żywiole, kiedy zabawiał się i pił z modelkami pozującymi do fotograficznych aktów, kpiąc ze wszystkiego i wszystkich: "Szampan dla moich prawdziwych przyjaciół, prawdziwe cierpienie dla fałszywych" i przedstawiając swoje niekonwencjonalne towarzystwo: "Witamy w obozie koncentracyjnym". Kiedy Dyer skarżył się na nocne koszmary, Bacon krótko replikował "George, nocne koszmary nie mogą być bardziej przerażające, niż życie".