G.I. Joe: Odwet 2013

Możliwe spoilery Cztery lata po pierwowzorze komiksowi komandosi powracają na duży ekran. Pewnie niewielu się tego spodziewało, a jeszcze mniej widzów czekało na tę kontynuacje, to jednak powstała.

Nieuchwytny dotąd dowódca Kobry Zartan, zajmuje miejsce prezydenta Stanów Zjednoczonych. Daje mu to władzę i możliwość rozpoczęcia planu, który położy u stóp Kobry narody całego świata. Najpierw jednak trzeba zniszczyć żołnierzy G.I. Joe. Nie udaje się to całkowicie i garstka ocalałych po raz kolejny musi dokonać niemożliwego.

Film nie zawodzi pod względem doznań wizualnych, a akcja jak się wydaje często zastępuje scenariusz. Już od samego początku widać, że nie o logikę tu chodzi, ale pokazanie widowiskowych strzelanin, wybuchów i walk. Mamy więc karabiny, granaty, miniaturowe bomby, miecze, czołgi, a nawet głowice nuklearne i zabójcze satelity. Jak by tego było mało bohaterowie uwijają się dokoła wykonując coraz bardziej niemożliwe kombinacje.

Z drugiej strony brak tu logicznego scenariusza, a zamiast tego mamy ogólny zarys fabuły wypchany widowiskowymi wypełniaczami. Widać, że Jon M. Chu nie miał pomysłu na ten film i wziął po trochu z lewej i prawej, dodając do całości szczyptę fantastyki.

Widowisku uroku nie dodają również postacie. Większość aktorów zagrała swoje role sztywno i bez pomysłu. Sądzić można, że drętwotę przerwie Bruce Willis, ale i on potraktował postać Joe Coltona schematycznie, zupełnie jakby grał jeden z kilku wcześniejszych filmów.

Sumując plusy i minusy tego obrazu, tych drugich wychodzi znacznie więcej, co skłania średniej oceny filmu. Oryginałowi zarzucałem cukierkowość i podejście z przymrużeniem oka, ale zrobienie tego tytułu na poważnie wyszło jeszcze gorzej. Ten nijaki styl dobija jeszcze fakt, że nie łączy się to w żaden sposób z poprzednią częścią, ale i komiksami, co pozostawia wiele pytań bez odpowiedzi.