Filmy traktorzysta

Bohater filmu, Jegor Prokudin jest recydywistą. Po wyjściu z obozu pracy, gdzie odbywał karę za kradzieże, pierwsze dni wolności spędza na pijaństwie, szukając łatwego zapomnienia. Ale nie opuszcza go przejmująca świadomość zagubienia, ponieważ zachował zdolność refleksji nad sobą i czystość osądu moralnego. Szansę rozpoczęcia nowego życia daje Jegorowi miłość. Pod wpływem Luby wraca na wieś, do rodziców. Zaczyna pracować jako traktorzysta. Kiedy zjawiają się jego dawni przyjaciele, Jegor odmawia udziału w przestępstwie i ginie od kuli...

Warto było czekać pięć lat na kolejny film Carli Simón, twórczyni pamiętnego Lata 1993. W nagrodzonym Złotym Niedźwiedziem na Berlinale Alcarràs katalońskiej reżyserce udało się ocalić wszystko to, co decydowało o sile jej debiutu. Opowieść o blaskach i cieniach codziennego życia rolników z tytułowej wioski ma w sobie znaną z Lata… autobiograficzną szczerość, ciepło i dyskretne poczucie humoru. W obu filmach umieszczenie w centrum dziecięcych bohaterów pozwoliło także na nadanie waloru niezwykłości błahym, pozornie nieefektownym wydarzeniom. Na tym jednak podobieństwa się kończą, gdyż kameralne Alcarràs zostaje nieoczekiwanie wzbogacone o – niemal nieobecny w debiucie Simón – wydźwięk polityczny. Podobnie jak w klasycznym Drzewie na saboty Olmiego, spokój prowincjonalnego świata zostaje w filmie Katalonki bezpowrotnie zburzony przez wtargnięcie nowoczesności i postępu. W obliczu tych wydarzeń bohaterowie muszą na naszych oczach dokonać brzemiennego w skutkach wyboru pomiędzy pragmatyzmem a idealizmem.

Opowieść o ciężkim losie pilota, spisanego na straty, lecz nie dlatego że stracił zdolność latania. Pewnego dnia odszedł od prostodusznej żony i teściowej. Odszedł niedaleko, do sąsiada Dedulika, który był zdolny do życia tylko w stanie po spożyciu alkoholu. Odtąd zaczęli w jednym mieszkaniu wieczne pijane męskie braterstwo, jak magnesem przyciągające innych – od szofera do traktorzysty. A za ścianą porzucona żona z mamusią, a kobiety, jak wiadomo, długo nie mogą pozostawać w samotności, dlatego próbowały na nowo urządzić własne szczęście...

Grupa komsomolców założyła na odłogach Kazachstanu sowchoz. Wśród młodych rolników odznacza się lekkomyślny elegant Żeńka Omega. W pierwszych dniach pobytu dokonał szeregu "niezwykłych czynów": wymienił gumowe buty z cholewami na gitarę, starał się wykręcić od pracy, uciekł z kursu traktorzystów. Kierownictwo sowchozu i koledzy pojmują, że Omedze nie wolno powierzyć traktora i mimo jego oburzenia mianują go rozwozicielem wody. Wkrótce młodzieńcowi wypada przejść przez nową próbę: Olga, którą skrycie kocha, oddaje swoje serce młodemu traktorzyście, Kazachowi Idrisu. Jednak niefortunna miłość nie załamuje Omegi...