Filmy płacz, męska nagość od przodu, kobieca nagość od przodu

Reżyser Yorgos Lanthimos i producentka Emma Stone przedstawiają niewiarygodną i fantastyczną ewolucję Belli Baxter, młodej kobiety przywróconej do życia przez wybitnego i niekonwencjonalnego naukowca, dr. Godwina Baxtera. Pod opieką Baxtera, Bella nieustannie chce się uczyć i pragnie poznawać świat, którego nie zna. Ucieka z Duncanem Wedderburnem, sprytnym i rozwiązłym prawnikiem, i wyrusza w szaloną podróż przez różne kontynenty. Wolna od uprzedzeń cechujących jej czasy, Bella zdecydowanie pragnie równości i wolności.

Post Tenebras Lux to pół-autobiograficzny film o uczuciach, wspomnieniach, marzeniach, nadziei i obawach. Juan (Adolfo Jiménez Castro) wraz ze swoją miejską rodziną mieszka na meksykańskich przedmieściach. Rodzina korzysta z tego co daje wieś ale również cierpi. Zastanawiają się czy te dwa światy mogą się uzupełniać czy tylko nawzajem eliminować.

Grupka znajomych z czasów szkolnych wypływa luksusowym jachtem w dalekie morze. Czas upływa im na zabawie i kąpieli w promieniach słońca. Nie przypuszczają, że wkrótce rozpocznie się dramat. Po wskoczeniu do wody, orientują się, że nie wystawili za burtę drabinki, by wejść z powrotem na pokład. Na jachcie pozostaje tylko małe dziecko, niezdolne im w żaden sposób pomóc. Wyczerpanie próbujących się utrzymać na powierzchni niefortunnych imprezowiczów stopniowo daje znać o sobie, jeszcze bardziej - ich desperacja i panika.

Iremar bierze udział w Vaquejadas - rodeo w północno-wschodniej Brazylii. To sport dla prawdziwych macho. Jego domem jest przyczepa, którą wozi byki z przedstawienia na przedstawienie. Towarzyszy mu tancerka egzotyczna Galega, jej bezczelna córka Cacá oraz Zé, towarzysz z rodeo. Wspólnie tworzą rodzinę. Po przedstawieniach zaszywa się w swojej ciężarówce i szyje stroje utkane brokatem i cekinami marząc o zostaniu projektantem mody. Świecidełka, sexy kroje i zmysłowe tkaniny urozmaicają mu każdy wieczór.

Lata 50. w Brazylii to czas, gdy kobiety są uzależnione od swoich rodziców i mężów. Siostry Gusmao chcą żyć po swojemu: Eurídice pragnie zostać pianistką, Guida marzy o szalonej, wielkiej miłości. Gdy na skutek dramatycznych wydarzeń zostają rozdzielone, nie przestają za sobą tęsknić.

Pierwsza część monumentalnego dzieła Ilji Chrżanowskiego jest wprowadzeniem w skonstruowany z niebywałym rozmachem świat DAU. Wstrząsająca, transowa, chwytająca bohaterów i widzów w pułapki długich ujęć Natasza opowiada o samotnej kierowniczce kantyny w zamkniętym mieście-instytucie. Rzecz rozgrywa się w przeciągu kilku dni w 1952 roku, a Chrżanowski czyni nas świadkami dramatycznego uwikłania tytułowej bohaterki. Kamera (kręcono na taśmie 35 mm!) jest jak szpicel niespuszczający oka z Nataszy, kiedy ta wydaje obiady, flirtuje, prowadzi pijackie rozmowy, uprawia seks czy też pijana szarpie się z młodą pomocnicą. Nieświadoma, że jej banalne marzenia o miłości i drobne oszustwa w pracy stanowią pożywkę dla bezwzględnej totalitarnej władzy. DAU odsłania skrupulatnie jej mechanizmy. Na potrzeby filmu na terenie nieczynnego kompleksu wodnego w Charkowie zostało wybudowane miasto-instytut, w którym twórcy zamknęli na wiele miesięcy ochotników: naturszczyków i aktorów. Całość zaś rozrosła się w radykalny, kontrowersyjny eksperyment z pogranicza kina, sztuk wizualnych, psychodramy i nauk społecznych.