Filmy nagość, kochanek, relacja ojciec-córka, homoseksualizm

Historia budowy średniowiecznej katedry na tle wojen domowych, konfliktów religijnych i walki o władzę.

Opowieść o Joao Francisco dos Santos, kabaretowym transwestycie, wyrzutku i ojcu siedmiorga adoptowanych dzieci, który spędził w więzieniu prawie 28 lat. Reżyser zrywa z linearną narracją, stawia na wizualną ekspresję, niezwykły montaż i ujęcia, przy pomocy których opisuje barwny świat swego bohatera. Jedno z odkryć ubiegłorocznego festiwalu w Cannes.

Rok 1931. Młody hiszpański żołnierz Fernando dezerteruje z armii i chroni się na farmie Manolo, ojca czterech pięknych córek: Rocii, Violetya, Clari i Luz. Kiedy córki odwiedzają ojca ulęgają urokowi młodego Fernando. On sam oczarowany jest każdą z nich. Problemy zaczynają się wtedy, gdy musi podjąć decyzję, którą z nich obdarzyć swoim uczuciem.

Koniec XV wieku to czasy lokalnej anarchii, niekończących się wojen i bezprecedensowej deprawacji. Włoscy książęta kierują się mottem "exitus acta probat" - cel uświęca środki. Jego autor Niccolo Machiavelli znał osobiście Cezarego Borgię, zachwycał się nim i uczynił bohaterem "Księcia". W tym amoralnym świecie kwitnie jednak na niespotykana dotąd skalę nauka i sztuka. Leonardo da Vinci pracuje dla Cezarego, doradza mu przy ulepszaniu twierdz. Znajdując szczodrych mecenasów, tworzą w tym czasie Michał Anioł, Rafael, Botticelli. Na uniwersytety zjeżdżają łaknące wiedzy młode umysły z całej Europy. W sercu światowego porządku jest Watykan, który pełni funkcję sędziego w konfliktach pomiędzy świeckimi królestwami i cesarstwami. W Watykanie rządzi Rodrigo Borgia, człowiek którego imię stało się synonimem okrucieństwa i którego panowanie pozostało w pamięci potomnych jako jeden z najsmutniejszych rozdziałów historii Kościoła katolickiego. W bezpardonowej walce o władzę wykorzystywał czwórkę swoich dzieci: pierworodnego Juana, rozdartego miedzy wiarą, której sam nie wybierał i swoją ponurą i porywczą naturą Cezara, pełną ideałów Lukrecję i Goffreda, niewinne dziecko, dorastające na łonie rodziny pustoszonej konfliktami.

Jest maj roku 1968, w Paryżu piętrzą się barykady, ale do domostwa Milou na wsi, docierają ledwie słabe echa studenckiej rewolty. 60-letni gospodarz, opłakujący śmierć matki. Nieboszczki ciągle nie można pochować, gdyż strajkują miejscowi grabarze.