Filmy policja, jacuzzi

Czterech kumpli wyrusza na wieczór kawalerski do Las Vegas. Następnego ranka dopada ich kac-gigant, przyszły pan młody znika, a pozostali nie pamiętają, co się stało. Wyruszając na poszukiwanie kolegi odkrywają, że jeden z nich poślubił striptizerkę, drugi miał doświadczenie homoseksualne, a na dodatek wszystkich czterech ściga lichwiarz – bandyta...

Rytm życia Willy'ego i Marcusa wyznaczają kolejne święta Bożego Narodzenia. Jest to czas kiedy tłumy ludzi robi świąteczne zakupy i zostawia całą swoją gotówkę w kasach sklepów. Willy i Marcus pracują więc w dzień jako Św. Mikołaj i jego mały pomocnik elf, a wieczorem obrabiają sklepy. Kiedy jednak podczas pewnych świąt Willy poznaje małego chłopca, który mieszka razem z babcią i kelnerkę, która uwielbia kochać się z mężczyznami w stroju Mikołaja, jego pozbawione sensu życie zacznie nabierać rozpędu.

Rok 1977. Roman Polański, który po sukcesie filmów Chinatown i Dziecko Rosemary ma u stóp cały filmowy świat, zostaje aresztowany w Los Angeles. Oskarża się go o uprawianie seksu z 13-letnią dziewczynką. Reżyser staje się ofiarą bezprecedensowego w dziejach Hollywood medialnego spektaklu. Brukowce oskarżają go o organizowanie satanistycznych orgii. Sędzia przed ogłoszeniem wyroku zwierza się znajomemu, że "da popalić temu polskiemu sukinsynowi". Polański ucieka ze Stanów w dniu ogłoszenia wyroku, łamiąc zasady zwolnienia warunkowego. Nie wraca tam już nigdy. Marina Zenovich poświęciła pięć lat życia na rozjaśnienie mroków tamtego procesu. Powstał film wyciągający na światło dzienne nieznane wcześniej fakty. Pojawiają się w nim ludzie, którzy nigdy dotąd nie wypowiadali się w tej sprawie. Dość szybko okazało się, że proces był skandaliczną mieszanką uprzedzeń, niepohamowanych ambicji i chęci zaspokojenia społecznej żądzy odwetu na przybyszu znikąd, który w kilka lat podbił Fabrykę Snów. Część amerykańskich mediów postrzegała Polańskiego jako "dziwacznego karła mówiącego ze śmiesznym akcentem". Podczas gdy dla europejskich dziennikarzy był wielkim artystą, który padł ofiarą purytańskiej moralności i hipokryzji, dla ich kolegów zza oceanu stał się obcym, któremu należało dać nauczkę. Reżyserka, umiejętnie wplatając w narrację fragmenty filmów Polańskiego, udowadnia, że ci, którzy go sądzili, brali fikcję za rzeczywistość.

Film oparty został na autentycznych wydarzeniach, które miały miejsce w latach 1998–1999, kiedy Kubrick pracował w Londynie na planie Oczu szeroko zamkniętych. W mieście pojawił się wówczas mężczyzna, który podając się za niego, uczestniczył w wielu ekskluzywnych przyjęciach i bez problemu wchodził do najdroższych londyńskich restauracji i klubów. Szczególnie interesujący jest fakt, że mężczyzna ten nie był w ogóle podobny do Kubricka.