Filmy metro, sztuka, anglia

Opowieść rozgrywa się w Londynie, na początku XX wieku. Uboga Kate Croy (Helena Bonham Carter), której ojciec z powodu uwielbienia trunków nie śmierdzi groszem, po śmierci matki trafia pod opiekę bogatej ciotki Maude (Charlotte Rampling). Ciotka widzi dla niej tylko jedną przyszłość - małżeństwo z majętnym lordem Markiem. Tymczasem dziewczyna kocha z wzajemnością równie ubogiego jak ona dziennikarza Mertona Denshera (Linus Roache). Młodzi zaręczają się w sekrecie, ale nie mają widoków na szczęśliwą przyszłość. Przełomem okazuje się poznanie Amerykanki MillieTheale (Alison Elliott), bogatej dziedziczki, która przyjechała do Europy zobaczyć zabytki i zaznać miłości, zanim śmiertelne żniwo nie zbierze choroba, na jaką cierpi. Kate wraz z Mertonem planują intrygę w celu zdobycia i podążają za nią do Wenecji. Czy uda się doprowadzić do tego, by Millie zakochała się w dziennikarzu na tyle, by zostać jego żoną?

Historia zaczyna się w 1964, kiedy malarz Francis Bacon (Derek Jacobi) zaskakuje włamywacza George'a Dyera (Daniel Craig) buszującego w jego londyńskiej pracowni i domu w poszukiwaniu czegoś wartościowego. "Kim mógłbyś być?" - wykrzykuje artysta - "niewiele jest w tobie z włamywacza. Rozbieraj się i chodź do łóżka, a będziesz miał wszystko, czego zapragniesz". W tym momencie na zawsze zmieniło się życie obydwu. Dyer przez siedem lat był stałym modelem Bacona i starał się - finansowo wspierany przez Bacona - wydobyć ze środowiska i kultury klasy robotniczej, dostosować do zamkniętego świata artystów. Dyer został obdarowany drogimi garniturami i pieniędzmi, był zabierany w podróże do Paryża i Nowego Jorku, choć nie tworzyli z Baconem dobranej pary. Najwięcej radości dawała mu zazwyczaj wędrówka z młodymi ludźmi po paryskich barach, ale nie był w stanie stawić czoła nieustającym żartom swego dobroczyńcy. Dowcipny Bacon był w swoim żywiole, kiedy zabawiał się i pił z modelkami pozującymi do fotograficznych aktów, kpiąc ze wszystkiego i wszystkich: "Szampan dla moich prawdziwych przyjaciół, prawdziwe cierpienie dla fałszywych" i przedstawiając swoje niekonwencjonalne towarzystwo: "Witamy w obozie koncentracyjnym". Kiedy Dyer skarżył się na nocne koszmary, Bacon krótko replikował "George, nocne koszmary nie mogą być bardziej przerażające, niż życie".