Filmy budowa drogi

Betaal, żyjący ponad dwieście lat oficer armii brytyjskiej stacjonującej w Indiach za czasów Imperium, oraz jego batalion żołnierzy-zombie walczy ze współczesnymi policjantami, siejąc zamęt w odległej indyjskiej wiosce i życiu jej przerażonych i zaskoczonych obrotem spraw mieszkańców.

Zabawne perypetie inżyniera Karwowskiego (Andrzej Kopiczyński) i jego rodziny. Karwowski, tzw. przeciętny człowiek, mąż pani magister, ojciec dwojga dzieci, właściciel fiata 126p i typowego M-4, zmaga się z pokręconą rzeczywistością socjalistycznej Polski połowy lat 70. Obnaża absurd i głupotę gierkowskiej „propagandy sukcesu” oraz naiwność społeczeństwa żyjącego w tym okresie.

Pewnego dnia do pogrążonego w apatii małego francuskiego miasteczka przybywa tajemniczy mężczyzna, który postanawia zmienić życie jego mieszkańców. Podaje się za menadżera firmy budowlanej. Szybko i bez kłopotów zyskuje zaufanie lokalnych władz oraz społeczności. Postanawia wybudować w mieście autostradę. Dostaje kredyt w banku, a następnie uruchamia wielką budowę. Senna atmosfera miasta ulega nagłemu ożywieniu. Budowa zapewnia pracę kilkudziesięciu lokalnym bezrobotnym. Ludzie na nowo zaczynają wierzyć, że wszystko jest możliwe, a marzenia mogą się spełniać. Mieszkańców łączy poczucie silnej ideowej wspólnoty. Pracują, wierząc, że autostrada zmieni ich życie i zapewni szansę na lepsze jutro. Mężczyzna zostaje lokalnym bohaterem, gdy nagle wychodzi na jaw, że jest zwykłym oszustem. Czy mimo to mieszkańcom uda się dokończyć projekt?

Opowieść o budowie drogi przez Bieszczady, pozbawiona komentarza, a snuta w obrazach. Zmieniają się pory roku, warunki atmosferyczne, a robotnicy zdeterminowani kontynuują pracę. Jak pionierzy na dzikim wschodzie, razem budują, razem odpoczywają. Baraki tworzą małe tymczasowe miasteczko. Robotnicy sami w kamieniołomach przygotowują materiał na budowę drogi. Brną przez błoto, zwożą zwalone drzewa. Bieszczadzki krajobraz zmienia się w teren coraz bardziej dostępny dla człowieka. Władysław Ślesicki, reżyser filmu należał do czołowych przedstawicieli polskiej szkoły dokumentu. Uprawiał dokument obserwacyjny, pozbawiony komentarza, ze szczątkowymi dialogami, przekazujący znaczące treści środkami wizualnymi.