Love Express to filmoznawcza analiza, a nie podróż do subiektywnej krainy pustych owacji na stojąco. - Kuba Mikurda zaprasza widzów do szczegółowego portretu życia i twórczości Waleriana Borowczyka. Love Express nie jest wyłącznie kinem dokumentalno-biograficznym, skupionym na… zobacz więcej

Bez patosu czy epatowania przemocą, twórcy sprawnie wyłapują dramatyzm ukazanych zdarzeń. Później bawią zabawnymi gagami przy użyciu słonia oraz dzieci – doskonałe wyważenie słodyczy i goryczy. - Zoo to niemal przewodnik dla rodzimych filmowców, jak kręcić produkcje o II wojnie światowej. Działania militarne – naloty na Belfast – stanowią tło urzekającej historii o sile przyjaźni oraz miłości do zwierząt.… zobacz więcej

Na pierwszy plan wysuwają się kwestie adaptacji osieroconego chłopaka w nowym środowisku oraz błoga kontemplacja malowniczej natury. - Szkoła życia przedstawia oryginalny obraz Francji, daleki od wszelkich dotychczasowych stygmatyzacji kulturowych tego kraju. Spokój leśnych kniei eksponuje urzekającą faunę i florę. Na pierwszy plan… zobacz więcej

Big Mouth - sezon 2 - Netflix po raz kolejny ujawnia swoje nieoczywiste oblicze, podejmując dość kontrowersyjne zagadnienia. Big Mouth przypomina animację dla dzieciaków, skierowaną w stronę 10-12 latków. Nie dajcie się zwieść,… zobacz więcej

Robert Schwentke sięga po podobne środki artystyczne, co zespół Laibach – poprzez skrajną hiperbolizację pewnych stałych-niezmiennych form globalnej kultury, zaprzecza ich zakodowaniu. - Dawno nie było takiego kina wojennego. Oderwanego od postromantycznych konwencji, ogrywającego stylistykę _nazi exploitation_ na własny – przewrotnie poważny – sposób. Kapitan to nazizm i holocaust w pigułce,… zobacz więcej

Autorskie to kino i specyficzne. Ludyczne, w komunikacji świata ziemskiego i tego pośmiertnego. Trudne do przyporządkowania - dla jednych artystyczne i oryginalne dla drugich będzie artystowskie. - Listopad to kino skaczące na główkę, bez pewności ile wody jest w basenie. Te ekscentryczne, brawurowe zagranie przywodzi na myśl baśń specjalnie ograbioną z miękkości, delikatności, ale nie wyobraźni. Kino o… zobacz więcej

Francuska komedia nigdy nie rozpieszczała moich receptorów wzrokowych. Tym razem nie jest źle, choć nie zabrakło taniego rasizmu oraz obraźliwego szowinizmu. - Złote czasy komedii kryminalnej przypadają na lata 90. ubiegłego stulecia, gdy swoje najlepsze filmy realizował Quentin Tarantino i Guy Ritchie. Właśnie do tego drugiej próbują upodobnić się twórcy … zobacz więcej

Kameralne i inteligentne kino o tym, że żaden wiek nie dyskwalifikuje człowieka z możliwości doświadczania życia. - Delikatny i zniuansowany sposób na opowiedzenie zmian, wewnętrznych turbulencji i niepoddaniu się stygmatyzacji związanej z wiekiem. To wszystko doskonale wychodzi filmowi Dziedziczki. Wiek to tylko cyfry,… zobacz więcej

Miód i krew. Halloween to ścisła czołówka horrorów ostatnich dwóch dekad – zapięta na ostatni guzik, dopracowana w każdej scenie czy dialogu. Świeża i nostalgiczna – brutalna i urocza. - Gwałty, morderstwa oraz inne degeneracje nie tylko wypełniają niezliczoną ilość remake'ów slasherów – w podobne sformułowania można ubrać stosunek twórców do podjętych filmów. Nowy Koszmar z ulicy Wiązów… zobacz więcej

Suspiria to karnawał dla zmysłów, spójnego nastroju, immanentnego doświadczenia. Danse macabre, bal u Lucyfera, a może u Lucyferki, zmysłowe igraszki z horrorem. Piękne (i) bestie. - Kiedy będzie można powiedzieć znowu o jakimś dziele horror artystyczny? Po seansie sensualnej i niebezpiecznej podróży po ludzkich instynktach i ich wykorzystywaniu w Suspirii. Luca Guadagnino pożądanie, o… zobacz więcej

Niestety to historia tak linearna, że nawet w połowie nie oddaje żaru prężnych, muzycznych biografii. Odtwarza historię zaspokajając zmysł wzroku i słuchu, ale nie zrywa się z łańcucha. - Show must go on! – słychać podczas jednego ze zainscenizowanych koncertów w filmie Bohemian Rhapsody. I tak się dzieje – show trwa. Od jednego koncertu do drugiego, bo tego co się (nie)dzieje pomiędzy… zobacz więcej

Sądzę, że nawet Rick Sanchez poczułby się skołowany, trafiając do takiego uniwersum. - Klątwa białych plakatów z twarzami znanych aktorów powraca na ekrany kin. Oklejone nimi komedie romantyczne straszą bardziej wymagających widzów niczym duchy w niskobudżetowych horrorach. Co gorsza, w … zobacz więcej

Planeta Singli udowadnia, że w Polsce można robić kreatywne, nieobrażające inteligencję widza, czarujące komedie romantyczne. Lekkie nie musi być synonimem głupiego. - Polska komedia romantyczna. Hasło powodujące alergie albo chór jednoznacznego: znowu? Udana polska komedia romantyczna? Tym razem śmiech, pukanie się w czoło albo po prostu oksymoron. Planeta Singli 2… zobacz więcej

Kolejny, taśmowy horror / SF gdzie bzdura goni bzdurę, a komputerowe twory biją po oczach. - Na wstępie warto zaznaczyć, że film nie ma nic wspólnego ze słynnymi Gremlinami z Gremliny rozrabiają i Gremliny 2, na co cichutko liczyłem, a jest to jedynie przypadkowy (lub nie) zbieg tytułów. Produkcja… zobacz więcej

To kino, które ma ambicje wprowadzać różne tropy innych gatunków, narracji, mieszać rzeczywistość z iluzją i oddalać się od tradycyjnego thrillera. Niestety gubi się w tym i nas również. - Siedem lat jednej nocy to kino bardzo tragiczne, nieukrywające tego ani przez moment. Chwilami to powoduje, że jest za głośno, zbyt awanturniczo i dosłownie w swoim cierpieniu. To kino hybryda… zobacz więcej