Ed Wood

Visions are worth fighting for! – Burton kolejny raz opowiada o grupie ekscentryków, dziwaków, tym razem zamkniętych w biograficzną formę. Łączy siły wraz z Deppem by opowiedzieć o najgorszym reżyserze wszech czasów. Film utrzymał lekką formę z masą czarnego, czasami absurdalnego humoru.

Film do granic został wystylizowany na produkcję klasy B, zaczynając od czarno-białej taśmy kończąc na muzyce, świetnej scenografii czy sekwencji i napisach otwierających fil. Obraz Burtona to także nadal aktualna dzisiaj diagnoza Hollywood, które jak okazuję się od tamtego czasu niewiele się zmieniło – studia dalej chcą zbić jak największy zysk, skazując na emeryturę dawnej światłości aktorów (wątek z Belą Lugosi).

Świetnie przede wszystkim wypadają aktorzy. Depp, który pod czujnym okiem Brutona kolejny raz tworzy ciekawą postać. Ed Wood w jego interpretacji to ekscentryk, idealista, który mimo krytyki i wszelkich przeciwności robił to co uwielbiał. Jednak wszystkie kreacje i tak przyćmił wspaniały Martin Landau, który za swoją rolę Beli Lugosi zgarnął pierwszego w swojej karierze Oscara. Rewelacyjnie balansuje między scenami o komicznym czy groteskowym wydźwięku a tymi w pełni dramatycznymi, które istotnie łapią za gardło (jak wątek z problemem narkotykowym, samotnością czy alienacją w szybko zmieniającym się otoczeniu). Na plus role Vincent D’Onofrio jako Orsona Wellesa, z którym główny bohater w filmie ma pogawędkę i Billa Muraya.

Niewątpliwie to jeden z najlepszych filmów Tima Burtona i jeden z najciekawszych portretów legendarnej już postaci.

7+/10

[10–]

Bela Lugosi’s Dead [8/10] |||

Niezwykły film. Fascynująca biografia – wydawałoby się – niezwykle mało fascynującej postaci: reżysera filmów klasy G, uważanego za najgorszego reżysera w historii. Filmy Wooda są zresztą w domenie publicznej i każdy może sobie ocenić samemu, czy to zasłużony tytuł.

Natomiast sam "Ed Wood" do kina klasy G na pewno nie należy. Mam kilka drobnych zarzutów co do tego, jak ta historia tfurcy filmowych zakalców została przedstawiona – również co do tego, w którym miejscu się urywa. Wszystko rekompensuje jednak mistrzowska gra aktorska – zwłaszcza Martina Landaua grającego Belę Lugosiego. Na Jutubie można znaleźć porównanie oryginalnych scen z Lugosim i tych samych scen odegranych przez Landaua – to jest niewiarygodne, ale Landau zagrał je lepiej! Jego wampiryczny hipnotyzm i mimika powalają i wprost nie można od niego oderwać wzroku. Jak ktoś tu słusznie napisał w innym komciu – Landau kradnie każdą scenę, w której się pojawia, niezależnie od tego, czy to odgrywanie woodowych zakalców czy też sceny dramatyczne steranego życiem nieszczęśliwego człowieka.

Film jest miejscami wzruszający, miejscami bardzo śmieszny – wtedy, gdy oglądamy proces powstawania tych strasznych (w tym drugim znaczeniu) filmów. Gorąco polecam – nie tylko miłośnikom Eda Wooda lub szaleństw Tima Burtona, ale każdemu lubiącemu dobre kino.

;/ – Nie mogę obejrzeć tego filmu, bo podobno jest taki stary że można dostać go tylko na kasetach ;/

genialny! – Tim Burton pokazuje nam, że potrafi zrobić film, w którym nie ma specyficznego mrocznego klimatu rodem z jego produkcji jak choćby "Sok z żuka", "Gnijąca panna młoda", a i tak wyjdzie arcydzieło! film biograficzny, pełen humoru i dramatu i jeszcze ta rewelacyjna rola Deppa. 8,5/10 i gorąco polecam