Filmy relacja mężczyzna-kobieta, zdrada, ksiądz, religia, tajemnica

Reżyser siedmiokrotnie nominowanej do Nagrody Akademii, Elizabeth oraz zdobywczyni statuetki Oscara i Złotego Globu w roku 2008 Cate Blanchett przedstawiają kontynuację losów Elżbiety I, królowej Anglii. Oto historia krucjaty samotnej kobiety, która zrobi wszystko, by zapanować nie tylko nad miłością, ale i własnym imperium, a nade wszystko aby umocnić wizerunek własnej osoby, jako wielbionego wzoru dla całego świata zachodniego. W filmie występują także: zdobywca Nagrody Akademii, Geoffrey Rush i Clive Owen w roli Sir Waltera Raleigh, odważnego podróżnika, który stanowi całkowicie nowe wyzwanie dla uczuć Elżbiety. Utkana z pasji, dramatu i zdrady, Elizabeth: Złoty wiek, to epicka opowieść, w której nie zabraknie zapierających dech w piersiach krajobrazów, oszałamiających kostiumów i prześwietnych kreacji aktorskich.

Remy umiera na raka. W ostatnich chwilach jego życia towarzyszy mu eks-żona Louise. Z Londynu zostaje wezwany ich syn Sebastien, wzięty finansista. Ojciec i syn ledwo się tolerują, więc Sebastien niechętnie przystaje na prośbę matki, ale od momentu swojego przyjazdu porusza dla ojca niebo i ziemię. Odświeża stare znajomości i kontakty. Zwołuje starych przyjaciół i byłe kochanki Remy′ego.

Otto Kellar i jego żona Alma pracują jako dozorca i gospodyni w katolickim kościele w Quebec. Pewnego dnia Otto okrada dom, w którym czasami pracuje jako ogrodnik. W czasie napadu zabija właściciela. Po tym zdarzeniu spowiada się młodemu księdzu. Dzień później ksiądz zostaje zauważony w okolicy ograbionego domu i posądzony o dokonanie morderstwa. Nie może on jednak zdradzić tajemnicy spowiedzi.

Historia rozgrywa się we Francji, pod koniec drugiej wojny światowej. Na prowincji znajduje się szkoła dla chłopców z zamożnych rodzin, prowadzona przez zakon jezuitów. Pomimo wojny panuje tutaj spokój, przerywany czasami alarmami lotniczymi. Dopiero przybycie do internatu nowych uczniów pochodzenia żydowskiego, burzy swoistą sielankę...

Młody ksiądz, mający przed sobą marne perspektywy, gdyż jest poważnie chory, przybywa do małego miasteczka, by objąć urząd proboszcza w skromnej parafii. Chce pomagać okolicznym mieszkańcom, niosąc im Słowo Boże. Szybko orientuję się jednak, iż parafianie nie darzą go zbytnią sympatią, nie za bardzo chcą się u niego spowiadać, ani nie mają do niego należytego szacunku. Ksiądz jest załamany takim obrotem sprawy. Dopiero rozmowy z przyjacielem, wikarym z sąsiedniego miasta, oraz zapisywane w osobistym dzienniku przemyślenia, dają mu siłę do działania...