Filmy basen, seks, śmierć, palenie papierosa, hazard

Agent FBI Joseph Pistone ma za zadanie wniknąć w szeregi mafijne Nowego Jorku. Tajna operacja ma trwać kilka miesięcy. Joseph przybiera pseudonim Donnie Brasco i poznaje starzejącego się mafiosa Lefty′ego Ruggiero. Ten, chcąc zaimponować Donniemu, postanawia wciągnąć go do "rodziny".

Kiedy w noworoczny wieczór Ike Evans bawi się na przyjęciu w swoim luksusowym hotelu Miramar Playa, władzę w Hawanie przejmują rewolucjoniści Fidela Castro. W hotelu widywani są członkowie rodziny Kennedych, mafiozi i agenci CIA. To bardzo burzliwe lata w historii Miami. Ike jest gwiazdą swojego hotelu. Wszystko ma jednak swoją cenę. Aby sfinansować realizację życiowych marzeń, Ike sprzedał duszę mafijnemu bossowi, Benowi Diamondowi o przydomku "Rzeźnik". Jego żona Vera, dawna tancerka rewiowa, oraz trójka ich dzieci uważają Ike’a za człowieka honoru. On sam nie może pozwolić sobie na zerwanie podpisanego paktu z diabłem. Prowadzone przez niego życie jest jedynie fasadą. Nic w hotelu Miramar Playa nie jest takie, jak się wydaje. W świetle dnia hotelowych gości zabawiają skaczący do basenu klowni, a instruktorzy zapraszają na lekcje tańca. W nocy luksusowe prostytutki odbywają schadzki z ojcami rodzin w nadmorskich kabinach, a szemrane towarzystwo i policjanci zbierają się wspólnie, by oglądać występy legendarnych piosenkarzy, muzyków i komików.

Historia zaczyna się w 1964, kiedy malarz Francis Bacon (Derek Jacobi) zaskakuje włamywacza George'a Dyera (Daniel Craig) buszującego w jego londyńskiej pracowni i domu w poszukiwaniu czegoś wartościowego. "Kim mógłbyś być?" - wykrzykuje artysta - "niewiele jest w tobie z włamywacza. Rozbieraj się i chodź do łóżka, a będziesz miał wszystko, czego zapragniesz". W tym momencie na zawsze zmieniło się życie obydwu. Dyer przez siedem lat był stałym modelem Bacona i starał się - finansowo wspierany przez Bacona - wydobyć ze środowiska i kultury klasy robotniczej, dostosować do zamkniętego świata artystów. Dyer został obdarowany drogimi garniturami i pieniędzmi, był zabierany w podróże do Paryża i Nowego Jorku, choć nie tworzyli z Baconem dobranej pary. Najwięcej radości dawała mu zazwyczaj wędrówka z młodymi ludźmi po paryskich barach, ale nie był w stanie stawić czoła nieustającym żartom swego dobroczyńcy. Dowcipny Bacon był w swoim żywiole, kiedy zabawiał się i pił z modelkami pozującymi do fotograficznych aktów, kpiąc ze wszystkiego i wszystkich: "Szampan dla moich prawdziwych przyjaciół, prawdziwe cierpienie dla fałszywych" i przedstawiając swoje niekonwencjonalne towarzystwo: "Witamy w obozie koncentracyjnym". Kiedy Dyer skarżył się na nocne koszmary, Bacon krótko replikował "George, nocne koszmary nie mogą być bardziej przerażające, niż życie".