Filmy szpital, na podstawie powieści, piękna kobieta, relacja matka-córka, strach

Bohaterką tego kobiecego dramatu Francesci Comencini jest Maria – czterdziestoletnia Rzymianka, kobieta piękna i niezależna, która przechodzi w swoim życiu rewolucję. Poznaje młodszego od siebie mężczyznę i zachodzi z nim w ciążę. Nie jest to jednak początek romantycznej historii, ale pierwszego poważnego życiowego sprawdzianu. Córeczka Marii rodzi się o kilka miesięcy za wcześnie. Umieszczona w inkubatorze, tytułowym bialym pokoju, czeka, żeby tak naprawdę się narodzić. Od tej chwili życie Marii zostaje całkowicie podporządkowane rytmowi szpitala. Razem z innymi kobietami w podobnej sytuacji spędza niekończące się godziny, wpatrując się w respirator. Wszystkie elementy filmu pasują do gatunku dramatu szpitalnego – nerwowe godziny spędzane na korytarzu, silne emocje, dość przewidywalna dynamika wzlotów i upadków wiary w pozytywne zakończenie. Drugie narodziny córeczki to oczywiście szansa na powtórne odrodzenie samej Marii. Co jednak odróżnia ten film od kolejnego odcinka serialu Na dobre i na złe? Postać Marii i rola Margherity Buy, doświadczonej aktorki, która potrafiła nadać jej poruszające rysy. Jej bohaterka lśni wewnętrzną mądrością i świadomością przemijającego czasu, pięknem kobiety dojrzałej.

Scarlett O'Hara jest kapryśną córką właściciela posiadłości w Georgii i zakochuje się w Ashleyu Wilkes. On jednak zaręcza się z inną kobietą.

W tym filmie tytuł brzmi niewinnie. W rzeczywistości to obraz porządnych, zdawałoby się, młodych małżeństw z niewielkiego miasteczka. Ich życie to na pozór sielanka - wspólne spotkania, place zabaw, pływanie z dziećmi. Idealne dzieci, idealni rodzice. Dzieci mają w przyszłości osiągać szczyty kariery, a znudzeni małomiasteczkowym życiem i nieustanną grą pozorów rodzice poszukują ucieczki i zapomnienia w ukradkowych romansach i internetowej pornografii.