Filmy przyjaźń, kobieca nagość, homoseksualizm, list, relacja matka-córka, strach

W tym filmie tytuł brzmi niewinnie. W rzeczywistości to obraz porządnych, zdawałoby się, młodych małżeństw z niewielkiego miasteczka. Ich życie to na pozór sielanka - wspólne spotkania, place zabaw, pływanie z dziećmi. Idealne dzieci, idealni rodzice. Dzieci mają w przyszłości osiągać szczyty kariery, a znudzeni małomiasteczkowym życiem i nieustanną grą pozorów rodzice poszukują ucieczki i zapomnienia w ukradkowych romansach i internetowej pornografii.

Bezrobotny trzydziestolatek Hlynur nadal mieszka z matką, a dni spędza na piciu, oglądaniu filmów pornograficznych i surfowaniu po sieci. Na święta Bożego Narodzenia do ich domu wprowadza się nauczycielka flamenco jego matki, Lola. Podczas nieobecności matki Hlynur odkrywa, że Lola jest lesbijką, a jednak Nowy Rok spędza z nią w łóżku. Wkrótce dociera do niego, że Lola dzieli z matką nie tylko dom. Ostatecznie, Hlynur będzie musiał znaleźć swoje miejsce w tej układance i wyzbyć się nieco egoizmu.

Romain (Melvil Poupaud), młody i przystojny fotograf mody, na pierwszy rzut oka żyje pełnią życia. Jego zawodowa kariera pomyślnie się rozwija, a jego związek z uroczym chłopakiem wygląda na udany. Pewnego dnia, podczas sesji zdjęciowej, Romain niespodziewanie traci przytomność. Początkowo obawia się, że ma AIDS, jednak diagnoza brzmi: nieuleczalny rak. Mając świadomość, że zostało mu zaledwie kilka miesięcy życia, młody mężczyzna musi wszystko przewartościować. I to, co początkowo wydawało mu się tragedią, wkrótce prowadzi go w zaskakującym kierunku. Zaczyna zadawać sobie pytania: co to znaczy żyć naprawdę? Czy codzienna gonitwa, praca i kariera nie pozbawia nas radości? Czy nie odsuwa nas od bliskich?

Tuż przed śmiercią malarz Jean-Baptiste Emmerich zapowiada, że "ci, którzy go kochają, wsiądą do pociągu". Następnie umiera. Do pociągu na cmentarz Limoges wsiadają wszyscy jego przyjaciele, ci prawdziwi i fałszywi, spadkobiercy z prawego i nieprawego łoża, bliższa i dalsza rodzina - niektóre rodziny spotykają się wyłącznie na pogrzebach.

Koniec XV wieku to czasy lokalnej anarchii, niekończących się wojen i bezprecedensowej deprawacji. Włoscy książęta kierują się mottem "exitus acta probat" - cel uświęca środki. Jego autor Niccolo Machiavelli znał osobiście Cezarego Borgię, zachwycał się nim i uczynił bohaterem "Księcia". W tym amoralnym świecie kwitnie jednak na niespotykana dotąd skalę nauka i sztuka. Leonardo da Vinci pracuje dla Cezarego, doradza mu przy ulepszaniu twierdz. Znajdując szczodrych mecenasów, tworzą w tym czasie Michał Anioł, Rafael, Botticelli. Na uniwersytety zjeżdżają łaknące wiedzy młode umysły z całej Europy. W sercu światowego porządku jest Watykan, który pełni funkcję sędziego w konfliktach pomiędzy świeckimi królestwami i cesarstwami. W Watykanie rządzi Rodrigo Borgia, człowiek którego imię stało się synonimem okrucieństwa i którego panowanie pozostało w pamięci potomnych jako jeden z najsmutniejszych rozdziałów historii Kościoła katolickiego. W bezpardonowej walce o władzę wykorzystywał czwórkę swoich dzieci: pierworodnego Juana, rozdartego miedzy wiarą, której sam nie wybierał i swoją ponurą i porywczą naturą Cezara, pełną ideałów Lukrecję i Goffreda, niewinne dziecko, dorastające na łonie rodziny pustoszonej konfliktami.