Filmy występ na scenie, relacja mąż-żona

Przez trzy dekady od upadku komunizmu Polska przeszła liczne transformacje, która uczyniły ją zdecydowanie bardziej europejską i liberalną, ale z drugiej strony ujawniły mnóstwo społecznych i klasowych konfliktów oraz traum. Dziś wystarczy odpowiedni katalizator, żeby z ludzi zaczęły wyłazić wszystkie skrywane pod sztucznymi uśmiechami lęki i frustracje. Takim zapalnikiem staje się w filmie Żenia, nielegalny ukraiński imigrant i wybitnie uzdolniony masażysta, który w dość krótkim czasie po przekroczeniu granicy dorabia się bogatej i zblazowanej klienteli. Polki i Polacy, którzy na co dzień skupiają się na zarabianiu pieniędzy oraz izolowaniu się od biednego świata zewnętrznego, oddają się w terapeutyczne ręce Żeni, żywiąc nadzieję, że pochodzący z egzotycznego Wschodu mężczyzna uleczy ich z ich fobii i nieszczęść. Wyrzucają z siebie wszystko, co im leży na sercach, opowiadają mężczyźnie o niewdzięcznych małżonkach i dzieciach, narzekają na nietolerancję i rosnącą imigrację. Uzależniają się od niego i jego usług, nie zastanawiając się, czy Żenia może to w jakiś sposób wykorzystać.

Hołd złożony przez Yvesa Roberta całemu narodowi drugorzędnych lub trzeciorzędnych aktorów, statystów, którzy gonią za kasami, sobowtórami, dubbingiem, przyjaciółmi, ukochanymi, byłymi, uznaniem... Nicolas (Marcello Mastroianni) jest aktorem, któremu udaje się dostać tylko małe role w filmach, teatrze i reklamach. Jego życie domowe nie układa się dużo lepiej, gdy opuszcza go kochanka, a on próbuje wrócić do żony, która jest w ciąży z innym mężczyzną.

Czy życie prywatne może być dla dramaturga tematem komedii? Tak, mówi Michel Desnoyer (Sacha Guitry), który transponuje swój romans z wulkaniczną Ecateriną (Lana Marconi). Nie – mówi inny, który bierze za tytułową kochankę siostrę Michela, mimo że jest to wciąż sztuczka spektaklu. Wszystkie te sytuacje na scenie odtwarzają mieszkanie autora-aktora.