Filmy okupacja, front

Perypetie włoskiego żołnierza, który dezerteruje z frontu wschodniego i ukrywa się w mieszkaniu warszawskiego rodzeństwa, by w końcu zostać sprzymierzeńcem Polaków w walce z Niemcami. Młodemu Włochowi, jadącemu z frontu wschodniego na urlop, skradziono w Warszawie pistolet maszynowy. Podejrzewa o to jedną z pasażerek pociągu, Marię. Idzie do jej mieszkania i tam już pozostaje. Maria działa w konspiracji i po pewnym czasie Giuseppe okazuje się bardzo użyteczny – porusza się swobodnie wśród łapanek, wykrada Niemcom broń, itp. Nawet brat Marii, Staszek – marzący tylko o spokoju i odżegnujący się od wszelkiej działalności konspiracyjnej – zostaje w nią wciągnięty.

Styczeń 1945r roku. Do niewielkiej wioski zbliża się front. Niemcy powoli wycofują się z zajmowanych terenów. Dość niespodziewanie pojawia się radziecki czołg, który zostaje ukryty w stogu siana, a żołnierze ukrywają się u gospodarza Walendowskiego. Czołgiści niszczą amunicję okupantów, Ci w odwecie grożą pacyfikacją całej wioski.

1942 rok. Okupowany Paryż. Zastępca reżysera a zarazem członek francuskiego ruchu oporu Jean-Devaivre przyłącza się do niemieckiego studia filmowego "Continental Films" aby uniknąć podejrzeń i uzykać namiastkę bezpieczeństwa. Przez wiele następnych lat szpieguje reżyserując francuskie filmy produkowane przez Niemców...

Inspiracją do powstania tej telewizyjnej produkcji była autentyczna historia, która wydarzyła się w czasach II wojny światowej na terenie Generalnej Guberni. Opowieść, po której pozostał jedynie sygnet i nigdy nie przeczytany list, to portret wzajemnych relacji kobiety i mężczyzny, których wojna postawiła po dwóch stronach barykady. Dla Elżbiety, polskiej hrabiny jest oczywiste, że w takim układzie nie ma szans na miłość. Kapitan Friedrich von Odenthal, niemiecki oficer stacjonujący w majątku hrabiny, mimo wszystko liczy na to, że jego uczucie do hrabiny zostanie odwzajemnione - w końcu łączy ich umiłowanie kultury i sztuki, szlacheckie pochodzenie, wrażliwość.