Filmy Azerbejdżan

Zupełnie niespodziewana wariacja na temat bajki o Kopciuszku dla dorosłych, z przymrużeniem oka. Maszynista Nurlan za chwilę przechodzi na emeryturę. Wyrusza w swoją pożegnalną trasę i niespodziewanie o lokomotywę zaczepia się …stanik. Nurlan wynajmuje pokój w Baku i wyrusza na pełne poświęcenia poszukiwania po całym mieście. Chce oddać własność tej jednej, jedynej właściwej osobie. Liryczna, ale i z dowcipem opowiedziana historia w której nie pada ani jedno słowo. Ponadczasowa, metaforyczna opowieść o miłości.

Mieszkańcy wioski zostają schwytani przez nieznaną grupę zbrojną, która zaczyna eksperymenty na ludziach.

Matka i syn zbliżają się do siebie, cisza zamienia się w słowa, ich rozmowy toczą się wokół egzystencjalnych tematów. Syn wyjeżdża, a zima osiada w wiecznie przestarzałym domu, w którym zaciera się czasowość, a przeszłość i teraźniejszość biją w rytm tego samego zegara.

Młody człowiek wędruje przez ruiny domu, który może, ale nie musi być jego domem z dzieciństwa. Każde kruszące się drzwi otwierają drogę do przeszłości. Wspomnienia o czasach szkolnych, o dawno zmarłych bliskich, o cudowności, bezduszności, porażce. Bolesna inwazja wywołuje szereg refleksji na temat granic kina, ubóstwa i nieuchronności. Młody człowiek, który może, ale nie musi być filmowcem, wraca ciągle do tych samych miejsc, tych samych pytań, tych samych twarzy i tych samych bolesnych wspomnień.

W odległej azerbejdżańskiej wiosce kobieta prowadzi samotne życie. Karmi zwierzęta, uprawia ogród i zajmuje się gospodarstwem domowym. Jej codzienną samotność zakłóca powrót dorosłego syna Hilala, który po ośmiu latach wraca do rodzinnego domu. Na początku relacja matka-syn wydaje się nawiązywać do sytuacji sprzed lat. Stopniowo jednak w ich rozmowach zaczynają pojawiać się istotne pytania... Spokojny rytm życia na wsi i ponura cisza zaczynają być zakłócane przez ich czysto osobiste i filozoficzne rozmowy.