Filmy 1923

Jeden z dwóch chłopskich braci zakochanych w tej samej kobiecie ucieka z ponurego życia na wsi i rozpoczyna karierę jako paryski rzeźbiarz.

Pan (André Dubosc) i pani (Thérèse Cernay) Noblet są ciągle na skraju bankructwa. Mają dwie córki, wesołą Lili (Dolly Davis) i dalekowzroczną Françoise (Gina Palerme). Lili kocha młodego prawnika, Napoleona Couture (Robert Darthez). Aby jednak uratować rodziców przed katastrofą, poślubia bogatego mężczyznę po czterdziestce. Françoise postanawia zastąpić siostrę na ślubie, ale zakochuje się w inżynierze (Pierre Etchepare).

Siostrzenica francuskiego archeologa zamordowanego po odnalezieniu ruin bogatego rzymskiego miasta w południowej Algierii wyrusza na poszukiwanie znaleziska wuja w towarzystwie młodego artysty. Ale stają twarzą w twarz z plemieniem Arahim, które również pożąda skarbu...

Piosenkarz zostaje oskarżony o kradzież, gdy zamężna kobieta pożycza mu swoje klejnoty do hazardu.

Czytając romans, Suzanne (Paulette Ray) myśli, że mogła zajść w ciążę z powodu wcześniejszego pocałunku.

Młoda stenografka, matka sześcioletniej dziewczynki, zostaje zauważona przez bankiera, który zaleca się do niej. Udaje mu się załatwić dla niej pracę na prowincji.

Parodia filmu w całości zinterpretowana przez zwierzęta. Tintin, wnuk żony rolnika, przyjeżdża na ferie na farmę. W kurniku trwają przygotowania do ślubu Cocorico i panny Poulette na najbliższą niedzielę. W wyznaczonym dniu każdy zakłada swoją „trzydziestkę”. Po kościele cała procesja udała się na ucztę weselną. Grała orkiestra uczonego skrzypka Jeannota Rabbita i trochę za dużo wypili. Następnie całe wesele postanowiło pojechać do Folies-City. Potem wszyscy z trudem wrócili na farmę. Tintin i jego przeklęta dusza Pies Bobby wykorzystał okazję, by zrobić psikusa mieszkańcom podwórka. Ale panna Léocadie, nauczycielka, oskarżyła Tintina i Bobby'ego. Tintin został pobity, a Bobby został mocno przykuty łańcuchem do swojej budy. Więc wszystko wraca do normy.

Na stacji kolejowej Le Mans, Oscar Ribouis (André Deed) czeka na pociąg, który zaprowadzi go do Rennes, jego rodzinnego miasta. Czując się trochę spragniony, decyduje się na szybki napój w odświeżającym pokoju. I czując się trochę samotny, zaprasza pracownika kolei na drinka do swojego towarzystwa i opowiada mu o swoim pobycie w Paryżu. Ale po kilku kieliszkach wina Oscar traci połączenie. Co gorsza, wychodzi, chodzi po torach i co robi: wtyka sobie stopy w zwrotnice! Gdy ma zostać potrącony przez pociąg, ratuje go w ostatniej chwili jego nowy towarzysz, kolejarz. Uratowany z pociągu w porządku, ale nie z kupy węgla, w którą wpada! Teraz czarniejszy niż afrykański Murzyn, Oscar wsiada do nocnego pociągu jadącego do Rennes. Ale wciąż pijany jak ryba budzi wszystkich pasażerów sypialnego wagonu i straszy ich na całego: wszyscy myślą, że są atakowani przez czarnego bandytę! Decydując się na życie zamiast pieniędzy, „ofiary” uwalniają się od klejnotów i przekazują je „Murzynowi”, nieświadome tego, co tak naprawdę się dzieje. Następnego ranka Oscar wraca do domu w Rennes, witany przez żonę i dwójkę dzieci. W międzyczasie Zambah, biedny Murzyn, został aresztowany za napad na wagon sypialny. Kiedy Oscar czyta wiadomość w gazecie i wkrótce potem odkrywa w kieszeni naszyjnik, zdaje sobie sprawę, że jest to pomyłka sądowa i udaje się na komisariat, aby wyjaśnić sytuację. Moulinet, sędzia śledczy prowadzący sprawę, wysłano go do tej samej celi co Zambaha.

Początek dziewiętnastego wieku w Gruzji. Młody Arsena Kachagi staje się świadkiem okrucieństwa szlachcica nad starym chłopem pańszczyźnianym. Młodzieniec protestuje ale bez sukcesu. Arsena zakochany jest w Neno, młodej pokojówce księcia Vakhtangi. Dziewczyna boi się powiedzieć mu, że książę ją zgwałcił. Wkrótce Arsena poślubia Neno i żyją szczęśliwe, razem oczekując na narodziny dziecka. Pewnego dnia Arsena dowiaduje się od kolegi, że to nie jest jego dziecko, że ojcem jest książę...

Adaptacja irlandzkiej powieści Thurstona „Masquerader” (a nie powieści Williama Locke'a, jak wcześniej twierdzono). Opowiada złowrogą historię wybitnego brytyjskiego dżentelmena, który pełniąc funkcję członka Izby Gmin, jednocześnie uzależnia się od morfiny i dręczy go sobowtór samego siebie.