Filmy pies, wymiociny, śmierć, palenie papierosa

Wielki Liberace to prawdziwa historia wielkiej gwiazdy rozrywki XX wieku. Świat znał go jako Władzia Valentino Liberace (Michael Douglas) - bajecznie bogatego, niewiarygodnie utalentowanego i kochanego przez publiczność celebrytę polskiego pochodzenia. Jego występy zawsze były wielkim wydarzeniem, a pełen przepychu styl stał się inspiracją m.in. dla Eltona Johna, Madonny, czy Lady Gagi. Jednak jego prywatne życie odbiegało od wszystkiego, co wiedziały o nim miliony fanów.

Jimmy, Dave i Sean dorastali wspólnie w ubogiej dzielnicy Bostonu. Spędzali całe dnie na ulicy. W ich okolicy niewiele się działo. Do czasu, kiedy Dave został zmuszony do przejażdżki, która na zawsze zmieniła życie trójki przyjaciół. Przestali się spotykać, aby nie przypominać sobie o przeżytych cierpieniach.

Serial ukazuje codzienne życie policjantów z warszawskiego Wydziału Zabójstw. Codziennie muszą dokonywać bardzo trudnych, życiowych wyborów. Niestety wiele spraw przenoszą z pracy do domu, co bardzo niekorzystnie wpływa na ich stosunki domowe. Niektórzy nie wytrzymują presji i popadają w alkoholizm lub narkotyki.

Historia kilku dni z życia dwudziestu kilku osób, których łączy jedynie to, że mieszkają w Los Angeles. Altman kreśli tu obraz społeczeństwa lat dziewięćdziesiątych, czyniąc bohaterami filmu zwykłych ludzi z różnych warstw społecznych.

Historia zaczyna się w 1964, kiedy malarz Francis Bacon (Derek Jacobi) zaskakuje włamywacza George'a Dyera (Daniel Craig) buszującego w jego londyńskiej pracowni i domu w poszukiwaniu czegoś wartościowego. "Kim mógłbyś być?" - wykrzykuje artysta - "niewiele jest w tobie z włamywacza. Rozbieraj się i chodź do łóżka, a będziesz miał wszystko, czego zapragniesz". W tym momencie na zawsze zmieniło się życie obydwu. Dyer przez siedem lat był stałym modelem Bacona i starał się - finansowo wspierany przez Bacona - wydobyć ze środowiska i kultury klasy robotniczej, dostosować do zamkniętego świata artystów. Dyer został obdarowany drogimi garniturami i pieniędzmi, był zabierany w podróże do Paryża i Nowego Jorku, choć nie tworzyli z Baconem dobranej pary. Najwięcej radości dawała mu zazwyczaj wędrówka z młodymi ludźmi po paryskich barach, ale nie był w stanie stawić czoła nieustającym żartom swego dobroczyńcy. Dowcipny Bacon był w swoim żywiole, kiedy zabawiał się i pił z modelkami pozującymi do fotograficznych aktów, kpiąc ze wszystkiego i wszystkich: "Szampan dla moich prawdziwych przyjaciół, prawdziwe cierpienie dla fałszywych" i przedstawiając swoje niekonwencjonalne towarzystwo: "Witamy w obozie koncentracyjnym". Kiedy Dyer skarżył się na nocne koszmary, Bacon krótko replikował "George, nocne koszmary nie mogą być bardziej przerażające, niż życie".

Młody scenarzysta telewizyjny rozstaje się ze swoja narzeczoną – znaną aktorką. Udaje się do Detroit, aby uspokoić skołatane serce i zająć się chorą babcią. Starając się uzdrowić rodzinne stosunki, zmienia swoje nastawienie do świata...