Filmy taternik

Pięcioro alpinistów wędruje i wspina się na górzystych terenach Szkocji. Po drodze znajdują młodą Serbkę zakopaną w małej komorze na pustkowiu. Od tego momentu rozpoczyna się śmiertelna gra w "kotka i myszkę" z porywaczami.

W tatrzańskiej wiosce mieszka dwójka sierot: Zośka i jej brat Władek. Dziewczyna darzy skrytym uczuciem Jaśka, znanego w okolicy myśliwego. On marzy o Hance, wykształconej dziewczynie, która wróciła w rodzinne strony po ukończeniu edukacji. Ona z kolei marzy o Andrzeju, przystojnym taterniku. W tej skomplikowanej sytuacji wiele się wyjaśni dzięki potędze gór i sił z nimi związanych...

Antologia 8 i ¾ makabrycznych i absurdalnych żartów. Dowcipne dusze zmarłych, ludobójcze zwierzęta, śmiertelne wyczyny sportowe i wizyty u lekarzy. Każde życie kończy się śmiercią, chociaż na rozmaite sposoby.

Zamarła Turnia, a ściślej jej słynna południowa ściana opadająca w kierunku Dolinki Pustej, na początku XX wieku była uznawana za najtrudniejszą trasę wspinaczkową w Tatrach. Od tamtego czasu wytyczono na niej około 20 dróg i kilkadziesiąt wariantów ich przejścia o różnej skali trudności. Dokument Sergiusza Sprudina z 1962 roku, poświęcony wspinaczce południową ścianą Zamarłej Turni, to dziś klasyka polskiego filmu górskiego. Film został zrealizowany według scenariusza Jana Długosza, jednego z najwybitniejszych polskich wspinaczy tamtych lat, autora licznych pierwszych przejść na tatrzańskich ścianach. W filmie wzięli udział m.in. Czesław Momatiuk, Andrzej Pietsch, Marian Własiński, Andrzej Paczkowski – kwiat ówczesnego polskiego taternictwa.

Dokumentalny obraz najtrudniejszej w polskich Tatrach wspinaczki alpinistycznej na szczyt Mnicha. Alpiniści pokonują słynną drogę, zwaną Wariantem R, ścianą północno-wschodnią. Droga ta została wytyczona przez taterników Jana Długosza i Andrzeja Pietscha w 1955 roku. Był to historyczny przełom w polskim taternictwa.

Film pokazuje alpinistę Wiesława Ignatowskiego podczas samotnej wspinaczki na filarze Ganku w Tatrach. Równolegle widzimy jego trzyletniego syna, który stawia pierwsze kroki na swojej drodze życiowej. Obserwujemy zbieżności i różnice widząc syna i ojca w tych samych sytuacjach: marsz, odpoczynek, jedzenie. Ich emocje podczas malowania, zabawy, wspinaczki w lodzie lub skale dostarczają refleksji o podstawowych elementach naszego życia. Powstaje metafora wędrówki człowieka przez życie.