Filmy erekcja, męska nagość od przodu, przemoc

Léos Carax na własnej skórze zweryfikował prawdziwość powiedzenia o rodzącym się w bólach sukcesie. Realizacja Kochanków z Pont-Neuf przeciągnęła się do trzech lat, pochłonęła 28 milionów dolarów i doprowadziła do rozpadu związku reżysera z Juliette Binoche. Na domiar złego film poniósł także komercyjną klęskę. Jednak z perspektywy czasu Kochankowie z Pont-Neuf wydają się najbardziej spełnionym artystycznie dziełem Caraxa. Historia skomplikowanej relacji łączącej bezdomnego cyrkowca i ślepnącą malarkę wypełnia melodramatyczny schemat zaskakującą energią. Gwałtowna opowieść o uczuciu rozpiętym między ekstazą a depresją ostatecznie brnie w stronę rzadko spotykanego u Caraxa optymizmu. W słynnym finale tonący w Sekwanie bohaterowie zostają wciągnięci na pokład barki rodem z klasycznej Atalanty. Wymowna scena nie pozostawia wątpliwości: wirtuozeria Caraxa dorównała klasie samego Jeana Vigo.

Pierwsza część monumentalnego dzieła Ilji Chrżanowskiego jest wprowadzeniem w skonstruowany z niebywałym rozmachem świat DAU. Wstrząsająca, transowa, chwytająca bohaterów i widzów w pułapki długich ujęć Natasza opowiada o samotnej kierowniczce kantyny w zamkniętym mieście-instytucie. Rzecz rozgrywa się w przeciągu kilku dni w 1952 roku, a Chrżanowski czyni nas świadkami dramatycznego uwikłania tytułowej bohaterki. Kamera (kręcono na taśmie 35 mm!) jest jak szpicel niespuszczający oka z Nataszy, kiedy ta wydaje obiady, flirtuje, prowadzi pijackie rozmowy, uprawia seks czy też pijana szarpie się z młodą pomocnicą. Nieświadoma, że jej banalne marzenia o miłości i drobne oszustwa w pracy stanowią pożywkę dla bezwzględnej totalitarnej władzy. DAU odsłania skrupulatnie jej mechanizmy. Na potrzeby filmu na terenie nieczynnego kompleksu wodnego w Charkowie zostało wybudowane miasto-instytut, w którym twórcy zamknęli na wiele miesięcy ochotników: naturszczyków i aktorów. Całość zaś rozrosła się w radykalny, kontrowersyjny eksperyment z pogranicza kina, sztuk wizualnych, psychodramy i nauk społecznych.

Film złożony z dziewięciu szkiców na podstawie słynnych sprośnych opowieści Boccaccia. Bohaterami są: młody Sycyljczyk, dwurotnie oszukany, i tak dorabia się fortuny; mężczyzna udaje głucho-niemego w klasztorze osobliwych zakonnic; kobieta musi schować kochanka, gdyż mąż przychodzi wcześniej niż zapowiadał; łajdak okłamuje księdza na łożu śmierci; trzech braci mści się na kochanku siostry; młoda dziewczyna śpi na dachu, czekając na ukochanego; grupa malarzy czeka na natchnienie; ksiądz próbuje uwieść żonę przyjaciela; dwóch przyjaciół zawiera pakt, ażeby poznać co dzieje się po śmierci.

Ponad tysiąc lat temu w Arabii młody mężczyzna Nur ed-Din (Franco Merli) kupuje na targu uroczą czarną niewolnicę Zumurrùd (Ines Pellegrini). W rzeczywistości to dziewczyna wybiera sobie nowego pana, ponieważ znajduje w nim coś dobrego i pięknego w porównaniu z innymi nabywcami. Zapłaciwszy za obiad, Nur ed-Din zabiera Zumurrùd do swojego domu, gdzie spędzają razem szczęśliwą i pełną pasji noc. Następnego dnia dziewczyna zaczyna opowiadać swojemu nowemu towarzyszowi pewną historię.