Filmy cieśla

Mack jest szczęśliwym mężem i ojcem trojga wspaniałych dzieci. Pewnego dnia jego rodzinę dotyka tragedia. Najmłodsza córka Missy zostaje porwana. Wszelkie dowody wskazują na morderstwo, choć ciała nie udaje się odnaleźć. Mack popada w coraz głębszą rozpacz, która powoli oddziela go od świata i rodziny. Kilka lat po tragedii otrzymuje tajemniczy list z zaproszeniem do leśnej chaty, w której rozegrał się dramat Missy. List wydaje się pochodzić od samego Boga. Pełen wątpliwości i obaw Mack decyduje się na spotkanie z nieznanym, które okaże się być niezwykłym doświadczeniem pozwalającym zrozumieć sens rodzinnej tragedii i zupełnie inaczej spojrzeć na życie i świat.

Pewnego dnia w ręce poczciwego stolarza o imieniu Gepetto wpada kawałek drewna. Mężczyzna od samego początku czuje, że w tym z pozoru martwym przedmiocie kryje się jakaś magiczna siła. Postanawia wystrugać z niej postać chłopca. Niespodziewanie stworzona przez niego figurka ożywa – potrafi mówić, śmiać się, skakać i biegać. Gepetto nadaje mu imię: Pinokio i zaczyna troszczyć się o niego jak o własnego syna. Drewniany chłopczyk jest tak zafascynowany otaczającym go światem, który widzi po raz pierwszy na oczy, że przestaje słuchać dobrych rad opiekuna. Wiedziony ciekawością, Pinokio wyrusza w podróż pełną przygód, niebezpieczeństw i życiowych lekcji. Na swojej drodze spotyka magiczną wróżkę, olbrzymiego ślimaka, zwierzęta mówiące ludzkim głosem, a nawet zwiedza ogromny brzuch wieloryba. Jego śladami wyrusza zaniepokojony Gepetto. Ta wyprawa na zawsze odmieni ich życie.

Pozornie prosta, osadzona w realiach Południa lat 30. historia rodziny, która za wszelką cenę stara się sprostać życzeniu matki (Beth Grant), by pochować ją w pobliskim mieście. James Franco, pozostając wiernym prozie Williama Faulknera, odtwarza wielogłosowość oryginału. Przedstawia wydarzenia z punktu widzenia kolejnych postaci, na podzielonym ekranie, językiem oddającym lokalną gwarę. Reżyser (sam w jednej z ról) pewną ręką prowadzi aktorów, eksponując ich fizyczność. Zdjęcia Christiny Voros wraz z pełnym kulminacji montażem tworzą brutalny, bynajmniej nie nostalgiczny portret dawnej amerykańskiej prowincji. Bohaterowie - prości ludzie - ze ślepym uporem dążą do celu, broniąc swych nieraz absurdalnych racji oraz swojej rodziny. Historia aktualna do dziś i nie tylko w Ameryce.

Proboszcz i wychowawca parafii Wincenty a Paulo (Pierre Fresnay) zobowiązuje się przyjść z pomocą potrzebującym. Gdy obejmuje urząd w swojej nowej parafii, region nawiedza straszliwa epidemia dżumy. Oddany do granic możliwości poświęcenia sprawie, której broni, Wincenty a Paulo zostanie kanonizowany.

Film dokumentalny ukazuje narodziny statku – dziesięciotysięcznika (czyli statku towarowego o nośności 10 tys. ton) o nazwie „Phenian”. Tego typu jednostki zaprojektowane i zbudowane w Polsce były chlubą polskiego przemysłu stoczniowego. Film jest pozbawiony komentarza, przez co podkreśla grę form i niemal mistyczny charakter „narodzin” statku, który powstaje w mroku, wyłania się w toku prac stoczniowców, by wreszcie ujrzeć światło dzienne i wypłynąć na szerokie wody. Statek jest niemal mitycznym kolosem, który wymaga wysiłku rzeszy robotników, w milczeniu i zaplanowanym rytmie wykonujących swoje czynności. Konwencja poetyckiej wizualizacji pracy robotników w filmie dokumentalnym sięga tradycji radzieckiej awangardy i brytyjskiego dokumentu społecznego.