Filmy na podstawie powieści, relacja matka-córka, strach

Londyn, początek XX wieku. Wendy Darling każdego wieczoru zaczarowuje swoich braci przed snem opowiadając im historię o zawadiackim i groźnym kapitanie Hooku. Jednak pewnej nocy do ich pokoju wlatuje mały chłopiec, Piotruś Pan, który zabiera ich drogą przez gwiazdy do porośniętej bujną roślinnością dżungli w której znajduje się magiczna kraina Nibylandia. Tak zaczyna się opowieść o dzieciach mieszkających w miejscu, gdzie nie obowiązują żadne prawa dorosłych.

Historia dwóch przyjaciół nieśmiałego, nadwrażliwego Jonathana i zagubionego, ale pociągającego Bobby'ego (Colin Farrell), którzy w splocie różnych, często tragicznych, sytuacji starają się poukładać swój świat. Czy Clare (Robin Wright), dojrzalsza od nich kobieta, wprowadzi w tę powikłaną uczuciowo relację stabilizację, czy jeszcze większy chaos?

Tippi Hedren gra Marnie, nałogową złodziejkę i oszustkę, która rozpocząwszy pracę dla Marka Rutlanda (Sean Connery) próbuje go okraść. Zaintrygowany jej postawą Mark spontanicznie decyduje się poślubić tę zagubioną, piękną kobietę, próbując jednocześnie odkryć przyczyny jej obsesyjnych zachowań. Kiedy nieszczęśliwy wypadek doprowadza jego żonę do skraju wytrzymałości, Mark zmusza Marnie, by stawiła czoła swojej przeszłości i prześladującym ją lękom. Nieunikniona konfrontacja okaże się wstrząsająca...

Film porusza głośny dziś problem wykorzystywania seksualnego dzieci. Pokazuje, jak głęboki wpływ mają podobne doświadczenia na życie młodych ofiar. Bohater filmu - Brian, nieudacznik wychowywany przez nadopiekuńczą matkę - wyparł z pamięci traumatyczne przeżycia. Dręczy go jednak luka we wspomnieniach, którą uznaje za skutek porwania przez kosmitów. Szukając rozwiązania próbuje odnaleźć Neila - chłopca, który pojawia się w jego snach, a który może być kluczem do rozwiązania zagadki „utraconych” pięciu godzin.

Obraz małego miasteczka, Empire Falls w stanie Maine, które ma swoją wielką historię. Główny bohater, 40-letni Miles Roby prowadzi tam najpopularniejszy bar o nazwie Empire Grill. Boryka się także z problemami rozwodowymi, utyskującym ojcem, prowokującym kłopoty młodszym bratem i nastoletnią córką.

Młody ksiądz, mający przed sobą marne perspektywy, gdyż jest poważnie chory, przybywa do małego miasteczka, by objąć urząd proboszcza w skromnej parafii. Chce pomagać okolicznym mieszkańcom, niosąc im Słowo Boże. Szybko orientuję się jednak, iż parafianie nie darzą go zbytnią sympatią, nie za bardzo chcą się u niego spowiadać, ani nie mają do niego należytego szacunku. Ksiądz jest załamany takim obrotem sprawy. Dopiero rozmowy z przyjacielem, wikarym z sąsiedniego miasta, oraz zapisywane w osobistym dzienniku przemyślenia, dają mu siłę do działania...

Viridiana (Silvia Pinal) jest młodą zakonnicą mieszkającą w klasztorze, jeszcze czekającą na złożenie ślubów. Na niedługo przed tym wydarzeniem zostaje zaproszona do siebie przez długo niewidzianego wuja (Fernando Rey), który opłacał dotychczas jej pobyt w klasztorze. Namówiona przez siostrę zakonną, postanawia po raz ostatni przed ślubami spotkać się ze światem "zewnętrznym" i odwiedzić mężczyznę. Po kilkudniowym pobycie jednak, okaże się, że pobożna dziewczyna żyjąca w wyimaginowanym, idealistycznym świecie wiary chrześcijańskiej, będzie musiała przedefiniować swój światopogląd.

Paryż, 1922 rok. Ciężko chory Marcel Proust (Marcello Mazzarella), którego dni są policzone, kończy swe monumentalne dzieło "W poszukiwaniu straconego czasu". Na łożu śmierci przegląda zdjęcia. Pamięta swoje życie. Ale postacie rzeczywiste mieszają się z postaciami z fikcji. A fikcja stopniowo zyskuje pierwszeństwo przed rzeczywistością. Oto odwiedza Gilbertę (Emmanuelle Béart), swoją miłość z dzieciństwa, teraz żonę Saint-Loupa (Pascal Greggory). Marcel słucha wynurzeń Gilberty, ale jednocześnie powracają do niego inne wspomnienia. Z zakamarków pamięci wynurzają się kolejne osoby: baron de Charlus (John Malkovich), księżna Oriane (Edith Scob), pani Verdurin (Marie-France Pisier) i Odette (Catherine Deneuve).

Impulsywna, młoda Ursula dorasta w Anglii w czasach wojny burskiej. W szkole, jest wprowadzona w arkana miłości przez biseksualną instruktorkę wychowania fizycznego. Wdaje się w romans z młodym oficerem, który oświadcza się dziewczynie. Ursula, nie będąc w stanie zgodzić się na zostanie kurą domową, zrywa z nim i ostatecznie wychodzi z domu w poszukiwaniu swojego przeznaczenia...

Bohaterką tego kobiecego dramatu Francesci Comencini jest Maria – czterdziestoletnia Rzymianka, kobieta piękna i niezależna, która przechodzi w swoim życiu rewolucję. Poznaje młodszego od siebie mężczyznę i zachodzi z nim w ciążę. Nie jest to jednak początek romantycznej historii, ale pierwszego poważnego życiowego sprawdzianu. Córeczka Marii rodzi się o kilka miesięcy za wcześnie. Umieszczona w inkubatorze, tytułowym bialym pokoju, czeka, żeby tak naprawdę się narodzić. Od tej chwili życie Marii zostaje całkowicie podporządkowane rytmowi szpitala. Razem z innymi kobietami w podobnej sytuacji spędza niekończące się godziny, wpatrując się w respirator. Wszystkie elementy filmu pasują do gatunku dramatu szpitalnego – nerwowe godziny spędzane na korytarzu, silne emocje, dość przewidywalna dynamika wzlotów i upadków wiary w pozytywne zakończenie. Drugie narodziny córeczki to oczywiście szansa na powtórne odrodzenie samej Marii. Co jednak odróżnia ten film od kolejnego odcinka serialu Na dobre i na złe? Postać Marii i rola Margherity Buy, doświadczonej aktorki, która potrafiła nadać jej poruszające rysy. Jej bohaterka lśni wewnętrzną mądrością i świadomością przemijającego czasu, pięknem kobiety dojrzałej.