Filmy pies, wymiociny, śmierć, bar

Jimmy Markum (Sean Penn), Dave Boyle (Tim Robbins) i Sean Devine (Kevin Bacon) są przyjaciółmi wychowującymi się w niespokojnej bostońskiej dzielnicy. Pewnego dnia David Boyle zostaje porwany. To zmienia wszystko. Przyjaźń chłopców została zachwiana, oddalili się od siebie. 25 lat później spotykają się ponownie. Dziewiętnastoletnia córka Jimmy'iego zostaje zamordowana. Sean, który został detektywem, prowadzi dochodzenie w tej sprawie. Głównym podejrzanym policji jest Dave Boyle...

Tsotsi jest dzieckiem ulicy, odkąd uciekł z domu. Pewnego dnia rani kobietę i kradnie jej samochód – okazuje się, że z synkiem w środku. Co dziwne – przywiązuje się do malucha. Po trzech dniach postanawia go jednak oddać. Co wyniknie z konfrontacji kidnapera twarzą w twarz z rodzicami i policją?

Serial ukazuje codzienne życie policjantów z warszawskiego Wydziału Zabójstw. Codziennie muszą dokonywać bardzo trudnych, życiowych wyborów. Niestety wiele spraw przenoszą z pracy do domu, co bardzo niekorzystnie wpływa na ich stosunki domowe. Niektórzy nie wytrzymują presji i popadają w alkoholizm lub narkotyki.

Historia kilku dni z życia dwudziestu kilku osób, których łączy jedynie to, że mieszkają w Los Angeles. Altman kreśli tu obraz społeczeństwa lat dziewięćdziesiątych, czyniąc bohaterami filmu zwykłych ludzi z różnych warstw społecznych.

Historia młodego człowieka, który próbuje zrobić wszystko, czego oczekują od niego inni, wbrew własnym pragnieniom. Poruszający dramat o życiu po utracie najbliższej osoby, próbie odnalezienia się i własnej drodze. Jak uporać się z tymi problemami, co zrobić aby uzyskać równowagę?

Historia zaczyna się w 1964, kiedy malarz Francis Bacon (Derek Jacobi) zaskakuje włamywacza George'a Dyera (Daniel Craig) buszującego w jego londyńskiej pracowni i domu w poszukiwaniu czegoś wartościowego. "Kim mógłbyś być?" - wykrzykuje artysta - "niewiele jest w tobie z włamywacza. Rozbieraj się i chodź do łóżka, a będziesz miał wszystko, czego zapragniesz". W tym momencie na zawsze zmieniło się życie obydwu. Dyer przez siedem lat był stałym modelem Bacona i starał się - finansowo wspierany przez Bacona - wydobyć ze środowiska i kultury klasy robotniczej, dostosować do zamkniętego świata artystów. Dyer został obdarowany drogimi garniturami i pieniędzmi, był zabierany w podróże do Paryża i Nowego Jorku, choć nie tworzyli z Baconem dobranej pary. Najwięcej radości dawała mu zazwyczaj wędrówka z młodymi ludźmi po paryskich barach, ale nie był w stanie stawić czoła nieustającym żartom swego dobroczyńcy. Dowcipny Bacon był w swoim żywiole, kiedy zabawiał się i pił z modelkami pozującymi do fotograficznych aktów, kpiąc ze wszystkiego i wszystkich: "Szampan dla moich prawdziwych przyjaciół, prawdziwe cierpienie dla fałszywych" i przedstawiając swoje niekonwencjonalne towarzystwo: "Witamy w obozie koncentracyjnym". Kiedy Dyer skarżył się na nocne koszmary, Bacon krótko replikował "George, nocne koszmary nie mogą być bardziej przerażające, niż życie".

Nick, zdesperowany mieszkaniec małego, sennego amerykańskiego miasteczka, postanawia napaść na lokalny bank. Z pozoru prosty plan komplikuje się.