Filmy wyobrażenie

Tom jest niepoprawnym romantykiem. Wierzy, że nawet w obecnych cynicznych czasach prawdziwa miłość zdarza się tylko raz. Niestety Summer nie podziela jego zdania. To nie przeszkadza Tomowi walczyć o uczucia dziewczyny. Jest jak współczesny Don Kichote – marzyciel próbujący osiągnąć nierealne cele. Po jakimś czasie nie jest zakochany w Summer, tylko w idealizowanym obrazie dziewczyny, który sam stworzył. Historia zaczyna się w dniu gdy piszący teksty na kartki z życzeniami Tom (Joseph Gordon-Levitt) poznaje nową sekretarkę swojego szefa, Summer (Zooey Deschanel). Dziewczyna wydaje się być poza jego zasięgiem, ale okazuje się, że mają ze sobą dużo wspólnego. Oboje uwielbiają The Smiths i surrealistyczne obrazy Magritte’a. Do tego Tom kiedyś mieszkał w Jersey, a Summer ma kota o imieniu Bruce. Pasują do siebie jak dwie połówki jabłka… Po trzydziestu jeden dniach akcja powoli się rozwija. Trzydziestego drugiego dnia Tom jest już zakochany na zabój. Summer jawi mu się jako ideał. Sto osiemdziesiątego piątego dnia przychodzi lekkie zawirowanie, ale Tom wciąż ma nadzieję. Jego relacja z Summer jest raz lepsza, raz gorsza – spotykają się, po chwili przestają do siebie odzywać. W filmie pojawiają się skoki w czasie, sceny na dzielonym ekranie, karaoke. Wszystko to składa się na kalejdoskop przeżyć i skłania do refleksji na temat tego, czemu próbujemy zrozumieć czym jest miłość.

Andy Richter jest pisarzem, który zarabia na życie pisząc... instrukcje obsługi w pewnej firmie w Chicago. Śledzimy jego przygody, które Andy komentuje jako narrator. Ponieważ bohater ma bardzo bujną wyobraźnię, czasem widzowi trudno ustalić czy ogląda faktyczne zdarzenia, czy też kolejne fantazje Andy'ego.

Starzejący się scenarzysta Felix Bonhoeffer (Anthony Hopkins) żyje w dwóch stanach świadomości: w rzeczywistości i w swoim własnym świecie. Podczas pracy nad scenariuszem filmu o tajemniczym morderstwie, będąc nieświadomym, że jego mózg jest na skraju implozji, Felix staje się bezradny, kiedy wymyślone przez niego postacie zaczynają pojawiać się w jego życiu i na odwrót.

Michael Raines, ekscentryczny i błyskotliwy detektyw, rozwiązuje sprawy w niezwykły sposób - jego partnerami są ofiary. Wie, że te zwidy istnieją tylko w jego głowie, lecz gdy nie może sprawić by zniknęły, współpracuje z nimi, by odnaleźć mordercę. Dzięki dyskusjom i odkrywanym nowym dowodom obraz tych "partnerów" stale się zmienia, aż Raines ma jasny obraz tego, co się wydarzyło. Gdy kończy się sprawa - znika również wyobrażenie ofiary. Inni detektywi kwestionują jego zdrowie psychiczne, sam Raines zresztą od czasu do czasu zastanawia się, czy nie jest szalony. Jednak jak długo jego nietypowe metody pomagają schwytać zbrodniarza, wyobraża sobie, że wszystko jest w porządku.

Don jest 20-kilkulatkiem, który próbuje przebrnąć przez życie robiąc najmniej jak to tylko możliwe. Jego największym wrogiem jest jego własny, hiperaktywny umysł, w którym wciąż odgrywa sceny ze swego życia z różnymi możliwymi skutkami i stara się wybrać najlepszy możliwy scenariusz. W spadku po babci Don otrzymuje dom, w którym wciąż mieszka opiekun jego babci - Eddie, któremu Don łaskawie zezwala na opiekę nad sobą. Aby było go stać na opłaty mieszkalne - Don wynajmuje pokój Abby - dziewczynie, w której kochał się od szkoły średniej.